Karmakarışık Kız (gxg)

46

*İyi okumalar. Beklenmeyen misafir yeni gxg kurgum. Ona da beklerim 🖤

Haftasonuna kadar büyük bir bunalım içindeydim. Kendimi tamamen komitenin işleriyle boğmuştum. Deniz'le benim evimin önünde yaşadığımız tartışmadan sonra hiç görüşmemizdim. En son ki tavrından sonra çabalamaya gücüm de kalmamıştı. Gururum çöpte gibiydi. Duygusal olarak yıpranmış hissediyordum. En kötüsü de, tek kötü olanın ben olmasıydı. Deniz'in her zamanki haline geri döndüğünü öğrenmiştim. Miray onun ınstagramdan hikayelerini  izliyordu. Klasik club storyleri her şeyi açıklıyordu.

Haftasonu yapmak istediğim tek şey uyumaktı. Uyuduğum zaman düşünmüyordum.

Abim o günden sonra üzerime titrer olmuştu. Başta sorunun ne olduğunu öğrenmek için üstüme gelmişti. Ama Okan abinin ikazlarından sonra düzelmişti.

Yatağımda uzanırken telefonumu kenara bırakıp, kendimi uykuya teslim ettim.

***

Sesler yükseldiğinde yüzümü buruşturdum. Gözlerimi aralayıp komidinde ki telefonuma uzandım. Ulus arıyordu.

Açıp uykuyla "Ulus?" dediğimde "Nerdesin sen!" demişti.

Doğrulup saate baktım. Akşam olmuştu. "yatağımdayım."

Telefonun ucundan hışırtılar geldi. Ardından Ulus'un garip bir tonda olan sesi.

"Diyeceğim şeye, sakince tepki ver."

Kafamı salladım. Ardından görmeyeceğini fark edip "Tamam." dedim. Hala uykuluydum.

"Miray, bir şey yapmış."

"Ne yapmış?"

Gözlerimi ovuşturdum. Oflayıp bir süre sessiz kaldı.

"Herkese Deniz'in yetim olduğunu söylemiş."

Gözlerim irileşirken "Ne?" diyebildim. Duyduğum şeye inanamazken "Nasıl, Ulus anlat hemen!" deyip yataktan kalktım.

"Bugün okuldan bir kaç kızla buluşmaya gitmiş. Ağzından kaçırmış. Buluştukları dedikoducu tayfadan. Okul grubuna yazmışlar."

İnanamıyordum. Miray'ın nasıl böyle bir şeyi ağzından kaçırdığına ve olan tüm bu şeylere. Elimi başıma bastırdım.

"Ulus, hepsi benim suçum."

"Kendini suçlama güzelim. Sana ulaşamayınca haberin var ve kendine zarar verdin sandım."

O kadar kötü durumdaydım ki intihar edeceğimi düşünmüştü. Gözlerimi kırpıştırdım.

"Saçmalama Ulus, ben iyiyim."

"İyi olmadığını biliyorum yavrum."

İç çektim. Değildim ve daha kötü olmaya devam ediyordum. Benim yüzümden Deniz'in yetim olduğunu herkes öğrenmişti. Ne yapacağımı bilmiyordum. Onun da ne yapacağını bilmiyordum. Beni görmek istemiyordu, bunun yanında benden nefret edecekti. Bu düşünceyle kalbim sıkıştı.

"Ulus b-ben kapatıyorum."

"Şşt sakın kendini suçlama."

Dudaklarımı dişlerken "Tamam." dedim.

Kapattıktan sonra kendimi yatağa bıraktım. Niye her şey tersine gitmeye başlamıştı? 1 hafta sonra okul bitecekti. Düşündüğüm tek şeyin sınavım olması gerekiyordu ama ben artık sınavla ilgili düşünemiyordum. Aklım fikrim Deniz'le doluydu.

Ellerimle yüzümü kapadım.

Ne yapacaktım hiç bir şey düşünemiyordum. Miray'ın yaptığı hatadan kendimi sorumlu tutuyordum.