Karmakarışık Kız (gxg)

44

*İyi okumalar 🖤

Eve geldiğimizde, Ulus kapıyı açmak için uğraşıyordu. Gözlerim etrafı kontrol ederken yüksek duvarlar yüzünden bir şey göremiyorum.

Miray heyecanla "Aç artık!" diye telaşlandı.

"Erkan'ı bekleyelim."

Ulus vazgeçip geri çekildiğinde telaşım daha da arttı. Her an yakalanabiliriz gibi geliyordu.

"O da mı gelecek?"

"Evet çağırdım. Birazdan burda olur."

Evin önünde araba durduğunda Ulus bağırdı. "Erkan arabayı başka bir yere park et gel!"

Araba kaybolurken "Ne yapıyoruz biz?" diye sordum.

Boka batacağımızı hissediyordum. Sonunda gelen Erkan arkasından bahçe kapısını kapattı.

"Niye girmediniz?"

"Kapıyı açamadım."

Erkan sırtındaki çantayı önüne alıp açtı. Bir kutunun içinden hamur tarzı bir şeyi çıkardı. Kapıya ilerlediğinde önünden çekildik. Hamuru çubuğun içine sokup, deliğe yerleştirdi. Bir kaç saniye bekletip geri çekti. Ardından leğim teline hamurun şeklini verdi.

Miray "Erkan hobi olarak hırsızlık mı yapıyorsun?" diye sorduğunda "Zenginim kızım ben." deyip işine devam etti.

Leğim telini sert, metal tarzı bir şeyin üstüne koydu. Ardından bir alet daha çıkarıp metalı bükerek anahtar haline getirdi.

Şokla onu izliyordum.

"Evin anahtarını yeniden yaptı çocuk."

Erkan metalı deliğe sokup çevirdiğinde 'çıkt' sesi geldi. Ardından çekilip "Bayanlar önden." dedi.

Şaşkınlığı atıp içeri girdim. O da kapının deliğinde ki hamurları temizledi. Gerçi o hamura da benzemiyordu, küçücük bir şeydi.

Kapıyı kapattıktan sonra hepsi etrafa bakmaya başladı.

"Bu evde yaşam yok gibi."

Ulus, ilk geldiğimde düşündüğüm şeyi söyledi. Burda kaldığımız gün boyunca salonu hiç kullanmamıştık. Yani alt katlarda gerçekten yaşam yoktu.

"Deniz'in odası çatı katında." dediğimde oraya ilerledik.

Erkan "Ben bodruma bakıyorum o zaman." dediğinde bir kaç saniye ona baktım.

"Bir şeyler olursa, hep orda olur."

Biz fotoğrafa bakmak için gelmiştik. Kafamı salladım. Miray'da onun peşinden giderken Ulus'la çatıya çıktık. Deniz'in odasına girince içim suçluluk hissiyle doldu. Dün bu yatakta sarılarak uyuyorduk ve aynen bıraktığımız gibiydi.

Ben öylece yerimde dururken, Ulus ilerleyip yatağın altına eğildi. Resim defterini ve bir kaç şeyi çıkarırken "Fotoğraflar nerde?" dedi.

Kendime gelip "Kutunun içinde." dedim.

"Burda kutu yok."

Etrafa bakmaya başladı.

"Öyle dikilmesene İzel!"

Gözlerimi kırpıştırıp bir şeylere bakmaya başladım. Aşırı pişman hissediyordum. Ulus "Yerini değiştirmiş olmalı." diye mırıldandı.

"İzel!"

Aşağıdan bağırış gelince irkildim. Ulus'da benim gibi irkildi. Aşağı koşarken içimi panik sardı. Bodruma girip hızla "Ne oldu!" dedim.