Yalan Sevgiler

YENİ BİR YAŞAM

Annemin ölümünden bir kaç hafta geçmişti hala kendimi toparlayamamıştım. Mustafa babamla kalmak istedi. dayım beni yanına aldı artık dayımın evinde yengem ben ve kuzenim Esra ile kalıyordum. Esra ile pek anlaşamazdık. pek sevmezdim zaten kendisini ama onlarla bir süreliğine'de olsa kalmak zorundaydım. babamın yanında kalamazdım o adamı çekemezdim daha kötü olurdum kardeşim babamla kalmayı kabul etse'de ben etmedim bana bodrum katı vermişti yengem ilk girdiğimde odada bir sürü fazlalık vardı çok kötüydü her yerde örümcek ağı yinede bir şey demedim dayımın üzülmesni istemedim. Kendi çapımda odayı temizlemeye çalıştım yengemden temizlemek için bir kaç malzeme istedim ama bana biraz su ve bir bez verdi sadece elimden geldiği kadar temizledim ama burada kalınacak gibi değildi soğuktu kötü kokuyordu yenge esra'nın eski yatağını koymuştu orada yatıyordum üşümüştüm dayım eve gelse'de yukarı çıksam bir şeyler yesem diyordum bazende acaba babamın yanına'mı dönsem diyordum ama gururum bunu asla kabul etmiyordu odamı çok özlemiştim hemde çok sıcacık yatağımı annemin sabahın köründe perdelerimi açmasını her şeyi o kadar çok özledim'ki birden gözlerimi açtım annem karşımdaydı evet bodrum kattaydı yanımda ve bana o tatlı gülüşüyle üzülme kızım her şey çok güzel olucak sakın pes etme diyordu annemi çok özlemiştim o kadar güzeldiki bu bir rüyaysa hiç uyanasım gelmedi birden bir sesle irkildim Esra'nın sesiydi

- kalk hadi babam çağırıyor.

dedi o an onu öldürmek istedim tamda annemi görüyordum ama sesimi çıkartmadan

- tamam geliyorum

diyebildim sadece ve Esra'nın peşinden gittim cidden çok acıkmıştım ayı gibi herşeyi yiyebilirdim dayım masada oturmuş beni bekliyordu.

-Eylül kızım neden odandan çıkmıyorsun?

diye sordu yengemde oradan yapmacık bir ses tonuyla

-hiç sorma sabahtan beri gel diyorum bende senin bir annenim diyorum ama beni dinlemiyor

bağırmak parçalamak geldi içimden bu kadını masadaki bıçağı alıp deşmek istedim içimden fırtınalar kopuyordu ama sadece

-dayı biraz kafa dinlemek istedim diyebildim

Masya oturduk o kadar güzel görünüyordu'ki sofra bir kurt gibi tabağa kafamı sokup yiyecek kadar aç ama bir kuşun yem yediği kadar iştahsızdım birden dayıma dönüp

-dayı benim evde kalan bir kaç eşyam var onları almam lazım

dedim dayım

-geç olmadan gidelim o zaman hazırlan

dedi üstüme bir ceket aldım arabaya bindik gidiyorduk yol boyunca bir kelime bile konuşmadık çok acı veriyordu evime gidiyorum ama annem yok o yol bitmiyordu sanki bir kaç mesajım vardı onlara baktım zeyno yazmıştı üç hafta sonra üniversite sınavına girecektik bu kafayla nasıl giricem bilmiyorum ama girmek zorundaydım daha fazla yengemleri çekemezdim babamın yanınada dönemezdim ve sonunda gelmiştik kapıyı çaldım babam çıktı içerden bisürü ses geliyordu babam bana baktı bir süre

-hayırdır neden geldin dayın'damı bıktı senden

çok sinirlenmiştim

-hayır kitaplarımı almaya geldim burası eskide olsa benimde evim

-şuan müsait değilim sonra gel

dedi tınlamadım bile birden içeriye girdim içeride bir kaç kadın erkek karışık oturup içiyorlardı hiç birini tınlamamıştım içeri girip eşyalarımı aldım çıkarken

-Mustafa nerede

diye sordum o çoktan bir serseri olmuştu bile

-dışarıda arkadaşlarıyla

dedi bir umutur ya hani babadır belki acır kızına kızım burası seninde evin iyi kötü gel der diye beklemedim değil bana baktı

-birdaha haber vermeden sakın evime gelme

dedi bütün dünya başıma yıkılmıştı canım yanmıştı o benim babam ve bir insanın babasından bunu duyması ne kadar acı bilemezsiniz sinirlendim

-birdaha gelmem zaten bu lanet yere

deyip arabaya bindim dayım ne olduğunu sordu boş ver dayı gidelimi dedim dayım bir şey demeden arabayı çalıştırdı canım o eve gitmek istemiyordu ama mecburen gitmek zorundaydım