Yalan Sevgiler

BİR SIR MI VAR?

Yemeğimizi bitirmiş hep birlikte oturuyorduk sessizlik vardı. Kimse konuşmuyordu en sonunda yiğite dönerek

-sana bunları kim yaptı Yiğit

Yiğit ve derya abla bana bakıyordu bunu sormamalımıydım yoksa ama sordum bir kere ne yapalım
yiğit hafif bir gülümsemeyle bana bakıyordu.

-babam yüzünden hepsi

Derya abla bilir gibi yüzünü astı yiğite kızgın bir ses tonuyla

-Yeter yiğit artık ben varım annen var kapat bu konuları.

Bir şey gizliyorlardı benden çok merak etmiştim ama soramadım. Derya abla bana baktı

-canım ben yatıyorum sende istersen yat yarın erkenden işe gideceğiz

-tamam yatıyorum abla iyi geceler

Dedim derya abla odasına çıktı yiğite baktım

-eğer bir şeye ihtiyacın olursa hiç çekinmeden beni uyandırabilirsin

-sağol sen yat dinlen bir şey olursa söz sesleneceğim iyi geceler

-iyi geceler

Odama gitmeden mutfağa uğrayıp bir ağrı kesici içecektim başım çok ağrıyordu mutfağı talan ettim ama bir türlü ilacı bulamadım Derya ablaya sormak için yukarıya odasına çıktım kapısına vuracaktımki biriyle konuştuğunu duydum ister istemez içimden dur ve dinle dedim kendi kendime derya abla çok sinirli bir ses tonuyla

-Yeter oğlumu ne hale getirmişsin bırak peşimi bırak

Diyordu anlamıştım bir şeyler olduğunu ama yapboz parçaları birleşmiyordu yiğit babam demişti Derya abla peşimi bırak diyordu eee zaten babası evli değilimi nasıl bir çıkmaz bu anlamamıştım konuşması bitince kapıya vurdum

-kimsin

-abla benim Eylül

-gel Eylülcüm

-abla başım ağrıyor da ağrı kesici varmı

-yiğitin yattığı odada birinci çekmecede pembe olan ağrı kesici

-tamam abla iyi geceler

-iyi geceler canım

Odadan çıktım aşağa yiğitin yatığı odaya girdim telefonumun ışığı açmış yiğit rahatsız olmasın diye ağrı kesici arıyordum o kadar karanlıktıki korkuyordum ki bir an önce ilacı bulmaya çalışıyordum sonunda ilacı buldum mutfağa gittmek için arkamı döndüm ve arkamda yiğit ayaktaydı çok korkmuştum çığlık attım bir anda yiğit ışığı açtı çok korkmuştum kalbim yerinden çıkacak gibiydi olduğum yere yığıldım o korkuyla yiğit yanıma geldi iyimisin çok özür dilerim dedi iyiyim diyip kalktım ve mutfağa gittim korku hala üzerimdeydi neden bu kadar korktuğumu bende bilmiyordum ağrı kesiciyi içip yatağıma gittim. Çok halsizdim yavaş yavaş uykuya dalıyordum
Alarmın sesiyle uyandım saat yediydi kalkıp çay koydum giyecek hiç birşey im yoktu o yüzden üstümü değişmedim. Kahvaltı hazırlayıp yiğit ve derya ablayı uyandırdım kahvaltı masasına oturduk.

-Derya abla istersen sen yiğitle kal ben bugün kafeyi açarım

Derya abla bu teklifi Red etmiyecek gibi baktı gülümseyerek

-işlerin üstesinden geleceğinden eminim benim için çok iyi olur o zaman sen kahvaltını bitirip git ben bugün evde kalayım

Dedi benim için farketmez diyip anahtarımı alıp evden çıktım hava çok güzeldi tam gezmelik bir hava vardı. Ama işe gitmem gerekiyordu haftaya okul başlıyor para lazımdı. Kafeye gelmiştik bile hemen dükkanı açıp etrafın tozunu aldım çayı koydum bütün işlerimi bitirmiştim telefonum çaldı arayan dayımdı bir süre telefona baktım açmak ve açmamak arasında kaldım sonunda açtım

-efendim dayı

-nasılsın kızım

-çok iyiyim dayı sen nasılsın

-hayırdır istanbulda her şey yolundamı?

-evet dayıcım çok güzel bir işim evim ve anneme benzeyen bir abla var

-bir sıkıntın varsa burdayım unutma seni seviyorum

-ararım dayım bende seni seviyorum görüşürüz

-görüşürüz...

Bu neydi şimdi anlamamıştım sanki bana bir şey demek istiyordu ama ne müşteri gelmiş kafam dağılmıştı gelenlerin siparişlerini almış ve hazırlayıp götürdüm bugün kafe dolup taşıyordu birden içeriye yiğit ve derya abla girdi