Yalan Sevgiler

YENİ BİR MACERA

İş yerine giderken ara sokaktan gitmek mecburiyetindeydim pek hoşuma gitmesede artık her gün geçecektim oradan. Sonunda iş yerime gelmiştim. Derya abla oradaydı beni görünce ayağa kalktı hoş geldin ilk iş günün hayırlı olsun. Çok mutluyum dedi.
-hayırdır abla güzel bir şey mi oldu

Dedim bana baktı gülerek

-oğlumda senin gibi burada üniversite okuyacakmış benim yanıma gelecek sonunda.

Dedi çok mutlu olmuştum çünkü derya ablanın yüzü gülüyordu. Ama birden yüzüm düştü Mustafa geldi aklıma çok özlemiştim kardeşimi ne yapıyordu acaba ama o kendi seçimini yapmıştı beni bir kere bile aramadan yapmıştı bunu. Hemen kendime gelip önlüğümü giyip masaları temizlemeye başladım her yer tertemizdi zaten İşim bitmişti derya abla yemek yiyelim acıktım dedi. Bir şeyler hazırladım yemek yiyorduk o anda bana bakıp
- kızım senin annen baban ne iş yapar neredeler
Diye sordu içimde bireyler cız etti
Gözlerim dolmuştu. Derya ablaya bakarak

-yok ablam annemi annemin doğum gününde kaybettim babam zaten sevmezdi bizi istemedi kardeşim babamla kalmayı istedi bende dayımlarda kaldım bir süre yengemin bana yaptıklarına dayanamadım sonunda arkadaşımda kaldım şimdide buradayım bir ev bulana kadar otelde kalacağım okulun yurduna yazılmaya çalışacağım

Dedim elimi tuttu

-herşey güzel olacak merak etme sen bana dün böyle söylemiştin ve oldu dedi

Konuşurken içeriye bir müşteri girdi masaya oturdu ne istersiniz diye sordum ardından siparişlerini getirdim masayı topladım artık aksam oluyordu Derya ablanın yanına gittim

-Derya abla afola ama pek kimse gelmiyor artık ben çıkıp ev arasam biraz diye sordum

-gerek yok ev bakmana

Dedi anlayamamıştım iyide neden Nerede kalacağım

-bana baktı gülümsedi bende kal evim büyüktür benim sanada banada fazlasıyla yeter yarın eşyalarını al gel bende kal kira filanda istemem sen bana bir arkadaş olursun

Dedi çok mutlu olmuştum annem gibiydi sarıldım göz yaşlarımı tutamıyordum oda bana sarıldı akşam olmuştu artık otele gidecektim girişte bugünün de parasını ödedim yarın sabah çıkış yapacağımı söyledim odama çıktım bugün baya yorulmuşum çok kişi gelmedi ama çok yorulmuşum direkt üstümü bile çıkarmadan yatağa attım kendimi uyuyup kalmışım sabah gözlerimi açtım saat yediydi hemen lavaboya gittim elimi yüzümü yıkadım üstümü değiştim eşyalarımı topladım ve otelden çıktım. Ara sokaktayım yine valizim ağırdı biraz zorlanıyorum birden yerde yatan birini gördüm yüzü kan içindeydi önce korktum sonra cesaretimi toplayıp yanına gittim yüzü gözü şişmiş tanınmıyordu bile zar zor ayağa kaldırdım bir şeyler demeye çalıştı ama çok güçsüzdü hiç bir şey diyemedi çok kötü görünüyordu zar zor kaldırıp yavaş yavaş yürütmeye çalıştım onu kafeye götürmeye çalışıyordum Derya abla ne yapacağını bilir ama valizle bu çok zor oluyordu bir banka oturturup valizin içindeki önemli şeyleri valizden çıkardığım poşete koydum ve mecburen valizimi oraya bıraktım yavaş yavaş benden destek alarak kafeye götürüyordum adamı canım yanıyor diyordu ve sonunda kafeye gelmiştik Derya abla daha yoktu gelmemişti ben açtım kafeyi neden gelmemişti ki bir şey mi oldu diye onun içinde endişelenmeye başlamıştım.