Kayıp Ruhlar

Küçükken masalları cok severdim. Güzel prensesleri kötü ejderhalardan kurtaran yakışıklı prensler, küçük bir öpücükle prensesi uyandıranlar...
Ama büyüyünce farkettimki, o ejderhada yalnızdı, belkide yalnızca arkadaş istemişti kendine. Peki o prenses neden prensin öpüçüğüne muhtactı. Onun başında göz yaşı döken sevdikleri için uyanması gerekmezmiydi...
Bende hep masallardaki gibi olmasını istemiştim. Yakışıklı prensimi beklemiştim. Şimdiyse yakışıklı prensimi bir kenara bırakıp, kötü sanılanların içindeki iyiliği kanıtlamalıyım. ejderhalara arkadaş olmalı onları kurtarmalıyım. Bu benim kaderimde. Cünkü ben hep, masallarda kötü bilinen ejderaların yeni kralicesiydim. Ve bizi kötü sanan dünyaya karşı yanlız kalmıştım...