BERGÜZÂR (Mahalle Serisi - I) TAMAMLANDI

BERGÜZÂR - 10.Bölüm

Bölüm: 10 – Kurban Olduğum

*

Rakı masasına ateş düşmüştü, Ali Bayram'ın dediği şeyden sonra. Hepsi susmuş, boş boş bakıyordu.

Neler oluyordu?

Ne demek Davut yardım edecek son kişiydi? Yoksa diye düşündü Yadigâr.. kızdı sonra, olmaz dedi.. kan kardaşı yapmazdı onun öyle şey..

Bu işte çözemediği, bir şey vardı biliyordu. Hissediyordu bir şekilde Yadigâr kardeşliğinin çaresizliğini..

"Ne saçmalıyorsun oğlum sen?"

Pes etti Ali Bayram, ikinci kadehi de dikti kafaya.. sorulardan bir nebze de olsa kaçabilmek için.. "Saçmalamıyorum ben"

"Ne diyorsun oğlum sen o zaman! Demin ne dedin sen Ali!"

Sinirle soludu Davut, sabır diledi.. sabır çekti..

"Ne diyorsun dedim ulan!"

Dudakları yukarı kıvrıldı Ali'nin, umursamadı hiç birini.. "Bir halt dediğim yok benim bakın işinize.."

Şaşkınlıkla bakındı arkadaşları Ali'ye.. Ali, hiç böyle konuşmaz, hiç böyle tepkiler vermezdi çünkü.. uzunca izledi Yadigâr gardaşını. Baktı hareketlerine, hiç normal davranmıyordu.. gözleri kaydı yanında oturan Davut'a sonra, sinirden çenesini sıkıyordu belliydi bütün damarları belirginleşmişti..

Kendisine söylense böyle laf..

Ortalığı dağıtırdı Yadigâr, Davut iyi dayanıyordu.

Osman irkildi sözlerle, "Ali, oğlum.. anlat. Bana anlat?"

"Ne anlatayım ben kardaşım, kime neyi anlatayım.."

"Bu hale gelmenin sebebini anlat!" dayanamadı Yadigâr, her şeyini anlattığı yediği içtiği ayrı gitmeyen arkadaşının, can dostunun böyle olmasına dayanamadı, "Bakamam ağabey.. yüzüne bakamam, bakamıyorum hoş zaten."

Kafasını kaldırdı Ali, baktı usulca Davut'a. Anla beni der gibi, sustum uzunca süre, konuşamam ama sen anla der gibi baktı..

Sinirle soludu Davut.

"Anlatmazsan ömrünün son konuşmalarını yapıyor olacaksın Ali."

Zor tutuyordu Davut kendisini, görüyordu bunu Yadigâr.

"Bilmeyecek.. söz var bana Davut."

Eyvallah dedi içinden Davut, buna da eyvallah der gibi oynattı başını onaylamak için. Gözleri önündeki peynire kaydı Ali'nin, bir şeyle oyalanmak hatta Davut'un ve arkadaşlarının bakışlarından kaçmak için.

Kalbi yerinden çıkacakmış gibi atıyordu, midesi yanıyordu.

Hiç böyle olmamıştı. Bugüne kadar hep susmuş olması onu tetikliyordu, keşke dedi.. keşke Yadigâr'a anlatsaydım. Belki daha kolay olurdu diye düşündü.

"Çok sevdim, ondan başkasını sevemeyeceğimi bilecek kadar çok sevdim.. sonra, baktım olmuyor uzaktan bakmak veya ortak ortamlarda bulunmak bana yetmiyor, çıktım karşısına dedim seviyorum seni diye.."

Sus pus olmuş dinliyordu üç arkadaş, Aliyi.

Anlamıştı Yadigâr, yürek yangınıydı gardaşının derinlerindeki.. fakat kimdi, kimdi de onu bu hale komuştu? Aynı ortam demişti Ali.. aynı ortamda kim vardı?

"Sonra.. dedi, olmaz.. inanıyor musunuz? Ulan! Ben! Yalvardım.." kaldırdı yüzünü Ali, baktı Yadigâr'a.. "Yalvardım Yadigâr.."

"Köpek gibi yalvardım.."