Bölüm: 11 – Utanmak
*
Korku, iliklerime kadar hissettiğim tek duygu korkuydu. Nasıl, neden değil.. korkuydu. Hani, miden yanar, sonra ekşi bir tat hissedersin bütün borularında..
Öyle bir hissiyattı şu an hissettiğim benim..
Ağabeyim.
Ne konuşacağımızı az çok tahmin ettiğim, yıllarca kaçtığım.. duymasını istemediğim ağabeyim. Sonunda yapmıştım, yapma dediği şeyi.
Utandırmıştım onu.
Ama.. ama ben isteyerek yapmamıştım!
Ben, ağabeyim ne dediyse onu yapmıştım.. peki ya, şu an neden böyle hissediyordum? Yutkundum. Ağzımdaki ekşilik gitsin dedim, gitmedi..
"Ağabey?"
Baktı gözlerime, ne içeriyordu o bakışlarda? Utanma? Bilemiyordum..
"Gel güzelim, biz seninle biraz dolaşalım.."
Sessizce onayladım onu, peşi sıra takip ettim.. yürüdük, uzunca yürüdük merkezde.. ara sokaklara girdik, park bulduk sonra.
Oturdu, yere baktı sadece..
Bense ayak uçlarıma.
Nasıl kaldırırdım başımı? Nasıl bakardım ona, bilemiyordum.
"Ben bir şeyler duydum güzelim"
"Ne duydun ağabey?"
Yutkundum. O, olmamasını diledim..
Olmamalıydı, başını kaldırdı bana baktı sadece .. "Ali Bayram hakkında bir şey duydum güzelim.."
Gözlerimi yumdum bir anda, olmamalıydı. Duymamalıydı, sus demiştim! Neden konuşmuştu! Ne olmuştu da şimdi konuşmuştu!
"Ağabey.. yok öyle bir şey!"
Başımı kaldırıp gözlerinin içerisine baktım uzunca, "Yaa.lan!"
"Ağabey.. vallahi bak ben bir şey etmedim!"
Yutkundum, boğazımda oluşan yumruyla bile yutkundum. Ne etmiştim ben ona! Ne etmiştim de gidip ağabeyime söylemişti! Ali! Sus demedim mi ben..
Ne deye konuştu şimdi?
"Bir şey yaptın demedim Gamzem.."
Eliyle yanına vurdu bir iki kez avuç içleriyle, sadece baktım.. sadece bakabildim çünkü.
"Ağabey.."
"Sus Gamzem, bu sefer ben konuşacağım sen dinleyecek ve bu kez beni doğru anlayacaksın.."
Gözlerimi kırpıştırdım, ağzımda atan kalbimle ağabeyimin yanına oturdum..
"Seninle konuştuğumda, mahallede olan biteni biliyor muydun bilmem ama ben asla unutmam.. konfeksiyona giderdi bizim mahalledeki kızlar, mektebi bırakan oğlanlar. Sonra, bir haber geldi.. bi kıza tecavüz etmiş ırz düşmanının biri. Biz önce inanamadık ne olduğuna, kim neden böyle bir iğrençliği yapardı bilemedim.. kızı da öğrenemedik kimdir diye. Çok üzüldük, o kadar üzüldük ki seninle konuştuğum günü asla unutmam ben.. konunun bunla ne alakası var dersin bilirim, bil diye derim sana.. başına bir hal gelse, ilk benim haberim olur ilk benim canım yanar.. ben anama, babama ne derim. İlk bunu düşündüm Gamzem.. anlamazsın beni, bu adam ne der dersin bilirim fakat ben ağabeyim, bir gün büyüyüp serpileceğini, bir adama eş bir bebeye ana olacağını bilirdim hep. Benim kardeşim olarak kalmandan ziyade edineceğin vasıflar da vardı senin.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BERGÜZÂR (Mahalle Serisi - I) TAMAMLANDI
ChickLitBir kalbin en özel sevgi türüydü 'Yadigâr' yaşadığı mahallede oturan, sessiz sedasız içinde büyüttüğü armağanıydı 'Bergüzâr' Onların sevdası yaktı Osman'ı, özendirdi saf sevgiye Bade'yi. Mahalle/Yadigâr Serisi - I *Bu hikaye iki ana karakter üzerine...