BERGÜZÂR (Mahalle Serisi - I) TAMAMLANDI

BERGÜZÂR - 5. Bölüm

Bölüm: 5 – Sustum / Bölüm Yetişkin İçeriklidir

*

Parmaklarını usulca saçlarının dağılan tutamlarında gezdirdi, eline aldı sonra saçlarını kızın.. avcunun içerisinde hapsetti bütün benliğini, burnuna yaklaştırdı, usulca.. kokladı uzun uzun.. nasıl koklamasındı Yadigâr saçlarını Bergüzâr'ın.. hasretti ona bunca vakittir.

İçinde büyütmüştü bu küçücük kadının sevdasını..

Gözleri önünde büyümüştü küçük kızı, serpilmişti.. ama o hala Yadigâr'ın gözünde minicik parmağını kavrayan yürek yangınıydı.. çok kızmıştı ilk başlarda kendisine, yakıştıramamıştı.. sonuçta en yakın arkadaşının kız kardeşi, bacısıydı Bergüzâr.. denemişti, çokça kez denemiş ama başaramamıştı.

Sevda bu ya, bir kere sever sonra vazgeçemezsin. Doğruydu, Yadigâr bunu yaşayarak tescillemişti şuncacık ömründe.. artık bitmişti ama sevdası onundu, ona ait olacaktı. Çocuk gibi sevindi sonra, gülümsemekten kendisini alamadı bir türlü..

"O kadar seviyorum ki seni.."

"Neden demedin bunca vakit"

"Korktum, Allah belamı versin korktum! Köpek gibi korktum.." şaşkınlıkla irileşen mavilerine baktı hasretle Yadigâr, "Neden?" incecik sesini işitti sonra,

"Sevmezsin diye"

"Nasıl sevmem seni ben.."

Burnunu kızın boynuna yaklaştırdı Yadigâr, iç çeke çeke öptü sevdiğini. "Hele ben, nasıl sevmem seni.. senii" boynundan koklaya koklaya öpmeye başladı genç adam, kız gözlerini kapattı huzurla, bir yanı korkuyla doluydu halbuki ama olsundu diye iç geçirdi Bergüzâr, bir şey yaşayacaksa varsındı sevdiği olsundu ömründe, ondan başkasına varmam demişti çünkü kız her gözyaşında,

"Korkma gülüm.."

"Korkmuyorum ben, sen varsın.."

Nasılda nazlanıyordu Bergüzâr'ı ona.. Nazına niyazına kurban olurdu bu adam bilmiyor muydu? Elleri, bluzundan yukarı doğru yol alırken genç kızın elleri onun saçlarının arasındaydı.

Sessizce iç çekti sonra Bergüzâr, dayanamıyordu bu yakınlaşmaya..

Sağ bacağını, kalçama yerleştirip kucağıma çıkarttı Yadigâr o sırada kızı. Sırt üzeri yatağa uzanmasını sağlayacak şekilde yavaşça bıraktı en son,

"Korkma gülüm.."

"Seveceğim seni.. o kadar çok seveceğim ki, kaybettiğimiz yılları düşünmene müsaade bile etmeyeceğim.."

Kocaman elleri beline ulaştı kızın sonra, kavradı incecik belini çekti kendisine. Yüzünü yaklaştırdı incecik dudaklara, kavrayıverdi birden iç çeke çeke öptü pembelerini, pamuk şeker gibiydi kızı, tadını aldığından beri bırakmak dahi istemiyordu Yadigâr..

"Ihh"

O ses Bergüzârdan çıkmıştı değil mi? İnanamadı kız kendisine bir an, neler yaşıyordu şu iki günde.. "Dur gülüm.. dur"

Bergüzâr, genç adamın kucağında ana bırakmıştı kendini.. nasıl duysundu yangına sürüklediği Yadigârı.. ölüyordu adam şu an, kucağında kızı ne ettiğini bilmeden kıvranıyordu aşağı yukarı, harlıyordu genç adamın ateşini.. harlasındı zaten.

*

Daha fazla dayanamadı Yadigâr, belinden kavradığı gibi bastırdı kendine genç kızı. Bir eli belini kavramış kendine bastırırken öte yandan boynundan kavradığı kızı dudaklarıyla talan ediyordu, nasıl dayanacaktı evlenene kadar bilmiyordu.