BERGÜZÂR (Mahalle Serisi - I) TAMAMLANDI

BERGÜZÂR - 17.Bölüm

Bölüm: 17 - Tutku

*

Yeni gün, yeni başlangıçlar.

Mahalleli üç olaylı, bol eğlenceli günün ardından bugün sessiz bir günle güne başlamıştı. Üç gün üç gece düğün deyim yeri olmuştu sonunda bu mahallede.

Bergüzâr ve Yadigâr evlenmiş hatta aynı gün Osman ve Bade de onlara düğünde eşlik etmişti! Geçen iki haftanın ardından Bergüzâr evinin salonunda oturmuş, kös kös bekliyordu onlara gelecek arkadaşını..

Yengesini!

Kıkırdadı istemsizce.

Banu'yu istemeye gitmişlerdi geçen gün, ne olaylı gündü diye düşündü önce. Sonra, ağabeyinin yüzünden okunan mutluluğu görüp de rahatlamıştı. Çok çekmişti Banu ablası ah! Pardon, yengesi!

Kapı sesine doğru ayaklandı.

"Kız! İki saattir zile basıyom!"

"Patladın mı iki dakkada Bade!"

Hışımla içeri girip, sanki kara kışta gibi giyinmiş, şu an soyunan arkadaşına baktı. Kaşları hayretle havalandı, "Kız, ne bu halin?"

"Yaa, sorma! Osman illa tutturdu, mahallenin ortasında o etekle dolanamazsın o kabanı çıkartırsan gebertirim seni dediydi bende böyle geldim anlayacaan"

Bergüzâr, kahkaha attı. "Bade? Sen? Söz dinlemek? Vallahi gözlerim yaşardı!" içeriye doğru adımlayıp kendisini koltuğa bıraktı.

Gözleri arkadaşının üstünde dolandı uzunca.

"Vallahi şaşırıyorum, bakma bana öyle.."

"Ne şaşırıyon! Neye şaşırıyon.." dudaklarını büzüştürdü Bade. "Zaten kilo aldım.."

"Sakın!" adeta gürledi Bergüzâr. "Sakın, bana kilo aldım çirkinleştim deme! Biz ne konuştuk senle! Ne konuştuk daha üstünden on gün geçmedi!"

"Kızma.."

"Badem.. kilo alınır! Alacaksın, vereceksin!"

"Dimi.."

"Öyle!" kızgınlıkla ayağa kalktı Bergüzâr, mutfağına doğru adımladı. Evini çok seviyor, her bir köşesine ayrı hayranlık duyuyordu. Kocası, bu evi onlara elleriyle döşemişti.

"Orta mı sade mi yapam kahveni Badeee!"

"Orta olsun.."

Bakır cezvenin içerisine üç tatlı kaşığı kahve, iki tatlı kaşığı şekeri koyup ocağın üzerine yerleşirdi kısık ateşte Bergüzâr. Beklemeye başladı.

O sırada dolabını açıp, fincan seçmeye başladı.

Bayılıyordu canım fincanlara! Çok güzellerdi hepsi.. insanlar istedikleri kadar takıntısına laf etsindi, kime neydi canım.. onlar önce kendilerine baksınlar..

Elinde kahvelerle içeriye girdi, arkadaşının önüne koydu.

"Bi derdin var gibi.."

"Yok gibi de Bergüzâr..."

"De bakayım bana neyin var Badem?"

Gözleri arkadaşının yüzünde dolandı. "Şey.. biz.."

"Siz ne? Kızım bilmece gibi konuşmasana! Direkt gir şu konuya!"

Yanaklarını şişirip Bergüzâr'a baktı Bade, direkt söylemenin en doğrusu olduğuna karar verdi. "Biz Osmanımlan daha birlikte olamadık.." gözleriyle arkadaşına baktı, kahvesine baktı..