BERGÜZÂR (Mahalle Serisi - I) TAMAMLANDI

BERGÜZÂR - 9.Bölüm

Bölüm: 9 – Neden / Bölümde Yetişkin İçerikli Unsurlar Yer Almaktadır

*

İmam nikahının ardından aileler sohbete dalmış, gençler bahçeye çıkmışlardı.. Bergüzâr beyaz elbisesiyle Yadigâr'ın yanında oturmuş al al olmuş yanaklarıyla arkadaşlarına, çevresine cevap veriyordu.

Mutluydu, çok mutluydu genç kız.

"Gülüm"

Yadigâr'ın ona seslenmesiyle yavaşça kendisini döndürdü, "Efendim"

"Osmanlarla içmeye gideceğiz bu gece.."

"Yaaa.. bu gece gitmeseniz olmaz mı?"

Yakışıklı yüzü aydınlandı Yadigâr'ın, Bergüzâr nasılda cilve yapıyordu ona.. ama bugün olmazdı, bugün hem onun günüydü hem de gardaşlığıyla dertleşmesi gereken gündü..

Sevdiğini almanın, ailelerin anlaşmasının verdiği rahatlık oluşmuştu Yadigâr'ın üstüne. Ömrünce bu kadar rahatladığını bilmiyordu genç oğlan.. elini tutup şu mahallede rahat rahat dolanacak, evlenene kadar sevdiğiyle kaybettiği yılları telafi edecekti..

"Olmaz gülüm, bu gece mutluluktan içmem lazım.."

"İyi madem.. çok içme ama e mi?"

"İçmem madem o zaman gülüm"

O sırada Bade, Osman'ın karşısına oturmuş gözleriyle sevdiğini yiyordu. Arsız damarı tutmuştu Bade'nin.. o kadar çok seviyordu ki, insan içinde bile bunu göstermekten çekinmiyordu. Neden çekinecekti hem, sevdiğiydi Osman onun. Gözünü açtı, Osman'ı gördü. Büyüdü, daha bi gördü Osman'ı..

Onsuz olamayacağını anlarcasına gördü hemide..

Nazlı yâriyle göz göze geldi Osman, erkeksi bir gülüş oturdu suratında hemen.. göz kırptı onca insanın içinde sevdiğine.. tırnak ucundan yanaklarına varıncaya kadar kızardı Bade, kendisine arsız derdi.. ama Osman! Ah Osman! Yok muydu o.. nasıl da ayarsız yerlerde ateşiyle oynuyordu.. alacağı olsundu!

"Kim kim gideceksiniz ağabey?"

Bade'nin ona seslendiğini fark eden Yadigâr, sevdiğinden çektiği bakışları mahallenin neşesi, herkesin biriciği ama can dostunun gözbebeği olan kıza baktı uzunca, "Bizimkilerle Bademim.."

Belli kişilerin ona Badem veya Badem Şekerim demesine laf etmiyordu Bade, nasıl etsindi. Hepsine ayrı ayrı değer veriyor, hayatlarını paylaşıyorlardı beraber.

"Aman! Sizinkilerin içinde Osman'ım da var mıı? Hııı?"

Güldü Yadigâr, Bade'nin tepkilerine.. erkeksi kıkırtısı dudaklarının arasından çıktı, ulaştı Osman ve Davut'a..

"Hayırdır kardeşim, ne bu neşe.."

"Neşen daim olsun damat!"

Yadigâr eyvallah dercesine baktı yüzlerine, kendi suratına yerleştirdiği gülümsemesi gitmiyordu hala..

"Ya neden uğraşıyorsun benimle Yadigâr ağabey! Alacağınız olsun hepinizin.. öleyim mi ben meraktan. Hııı, Badem Şekeriniz kırılsın erisin mi???"

İri iri açtığı kahverengi gözleriyle Yadigâr'a dikmişti bakışlarını Bade, delikanlı daha ne olduğunu anlamadan bakıntı ciddi mi diye.. yok dedi içinden, harbi harbi ciddiydi Badesi..

"Bademim.. Osman da gelecek, Davut ağabeyin de gelecek, Mus-"

"Tamam! Aldım ben cevabımı!"

Osman'a doğru döndü bakışlarıyla Bade, bu sefer hülyalı hülyalı değil de tam tersi, sinirle bakıyordu sevdiğine. Neden ona haber vermemişti? Zaten saatlerdir, sadece bakışlarıyla süzüyordu sevdiğini..