NARINIG niya ang dalawang boses na naguusap. Parehong lalaki. Nakauwi na siya isang linggo na ang nakalipas. Kahit papaano ay kontrolado niya na ang pagiging bampira niya.
Pakiramdam niya isa sa mga nagsasalita ron ay si Brent. Namimiss niya tlga siya. Bumaba na siya mula sa silid.
“Hon, good morning… “, bati ng kasintahan.
Hindi niya napansin ang pagbati ng kasintahan. Nakasentro ang antensyon niya s binatng nakaupo sa pangisahang sofa. Si Brent iyon.
“Hon, ito si Brent. His my friend during high school days. Brent this is my fiancée, rein”, pakilala ng kasintahan sa kanila.
Nahuli niyang tumayo ito at naglahad ng kamay.
“Nice to meet you Rein”, bati nito. Casual. Parang ngayon lang sila nagkita.
“N..nice to meet you din”, tinanggap niya ang pakikipagkamay nito. Humigpit ang pagkakahawak nito. Hindi pa maghihiwalay ang kanilang kamay kung hindi lamang tumikhim si CHito. She felt sudden awkwardness between them.
“Let’s have a breakfast first. Nagluto daw mama mo eh. Di ka pa nagbbreakfast hon diba?, dito ka na rin kumain Brent”, singit ng binata
“ahh .. oo”, tugn niya.
Tango naman ang isinagot ni Brent.
Hindi siya gaanong maksbay sa usapan ng ina at kasintahn dahil abala siya sa pagtingin sa binata. Nakaupo ito sa harap niya.
“Bakit ka narito?”, bulng niya.
“I told you… aalalayan kita. Nasa first stge ka p lang. Luckily, si CHito p pla ang kasintahan mo kaya hindi mahirap lapitan ka.”
So that’s the reason. Akala pa namn niya ay namimiss xa nito. Ba’t ka ba kasi umaasa , ikkasal ka na tandaan mo. Bulng ng utak niya. Pero iba sinasabi ng puso niya. Tumingin siya s kasintahan. Wala siyang balak saktan ito. Nagpaalam muna siya at nagtungo sa silid niya. Naiwan namang nagtataka ang magulang at kasintahan
MULA sa silid ay nakrinig ng katok si Brent. Si manang Auring iyon. May dala itong karne, medium rare. Mas gusto niyang kumain ng hilaw.
“kamusta ang lakad mo?”, tanong ng matanda
“Ayos lang siya.”,sagot niya. Umupo siya sa kama niya sabay itinuro ang upuan sa tabi ng bintana. Madilim ang silid kahit maaga pa gawa ng mga kurtinang sadyang isinara.
“Ikaw ayos ka lang ba?, nakita kong balisa ka nang lumabas ka ng library. May bago ka bang natuklasan?”, tanong nito. Matagal na siyang kakilala nito mula pa ng bata siya ay ito na ang kasama niya.
“She’s her.”
“Ano ngayon ang balak mo?”
“Kailangan kong makahanap ng lunas alam kong iyon din ang gusto niya. Aalalayan ko pa rin siya kahit sa malayo”
“sigurado ka ba diyan Brent?, bakit kailangan pang iwasan mo siya?”
“iyon ang tama, ayokong mahirapan siya”
“o ikaw may ayaw na mahirapan”, it is more a statement than a fact.
“sanay na akong masaktan pero siya hindi. Pinangako ko sa sarili ko na kung bibigyan ako ng pagkakataong makabawi sa kanya ay ito ang gagawin ko. Maybe if we met in a different way magiging maganda siguro ang kalalabasan nito”, tumingin siya sa matanda. “Lola, alam kong may alam kang lunas. Pero kilala kita hindi mo iyon sasabihin sa akin. Pero aalamin ko iyon.”
Hindi na sumagot ang matanda. Wala siyang karapatang pangunahan ang binata. Hiling lang sana niya ay maging maayos ang lahat.
“ATE!!!”,salubong ng kapatid niya pagkababa nito mula sa silid. Hindi niya nakita ang kapatid niya nang ilang linggo. Tila nagtago ito.
“anong nangyari sayo ate? Akalako ba pupunta ka kina Jei-jei”
“Mahabng kwento Meica…”
“edi ikwento mo!, mahaba naman ang oras ko kaya makikinig ako.” Pangungulit nito.
Nakita niyang pumasok ang kasintahan. Kilala na ito ng katulong kaya pinapapasok na lang kahit walang paalam.
“ah..ahh.. may gagawin pa pala ako bye.” Paalam ni meica
“Ang weird ni meica ngaun. May nangyari ba?” lingon niya kay chito
“ahhmm..ewan alam mo nmn ang mga kabataan”
“hmmm..”
Niyaya siya ng kasintahan na lumabas, pero tumanggi siya.tirik masyado ang araw at wala siyang gana. Sinabi niya sa binatang nahihilo siya, magpupumilit pa sana ito pero mariing tumanggi siya.
Nagpapahinga siya sa kanyang silid. Gabi na. Ilang linggo na rin siyang di nakakainom ng dugo. Nauuhaw sya.
“lumingon ka sa bintana”
May narinig siyang tinig pero di siya cgurado kung may narinig ba siya.
“sa may bintana. Ako ito”
“brent? Brent nasan ka?” sumilip siya sa bintana pero wala siyang nakitang nilalang. Nalungkot siyang isipin na wala doon ang binata. May napansin siyang isang supot kinuha niya iyon. Katulad iyon ng dala ng binata noong naroroon siya sa tagytay.
ininom niya na iyon. Tinatanw kung nasa malapit lang ang binata. Pero tulad ng nauna wla ni anino man lang nito ang lumitaw.
BINABASA MO ANG
Kiss of a Vampire (Completed)
Romance“Vampires are not real”. Iyon ang paniniwala ni Rhea Nicole, Rein for short until she met a mysterious gorgeous man after an accident. She sense familiarity with this stranger. In her eyes, he's a stranger but her heart tells he's not or she's under...
