Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι | ✓

22. Under Pressure - Queen, David Bowie.

22. Under Pressure – Queen, David Bowie

Σε είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι περισσότερο απογοητευμένος από τα πράγματα που δεν έκανες, παρά από αυτά που έκανες. Οπότε λύσε τα σχοινιά. Ταξίδεψε μακριά από το ασφαλές λιμάνι. Πιάσε τους αληγείς ανέμους στα πανιά σου. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ταξίδεψε.

-H. Jackson Brown Jr., P.S. I Love You.

Η Ήβη έτρεχε από πλακάκι σε πλακάκι προσέχοντας να μην πατήσει τις γραμμές. Η γραμμές δεν ήταν καλές, η Νίνα έλεγε πως καιγόσουν και θα έχανες το παιχνίδι. Οπότε δεν κοιτούσε πουθενά αλλού παρά τα πόδια της όταν συγκρούστηκε με τον μπαμπά της.

Ο ψηλός άνδρας με τα πράσινα μάτια που είχε μάθει να αγαπάει περπατούσε μερικά τετράγωνα πιο μακριά, δίπλα από έναν άγνωστο φίλο του. Ήταν η σειρά του να την παραλάβει από το σχολείο, η μαμά έπρεπε να μείνει σπίτι γιατί η Νίνα ήταν άρρωστη. Της κίνησε το ενδιαφέρον ο άγνωστος άνδρας, αλήθεια, ιδιαίτερα το αστείο κόκκινο καπέλο του. Τώρα η Ήβη το κρατούσε με τα δύο χέρια της χαρούμενη για το έντονο χρώμα στις παλάμες της.

«Πρόσεχε ηλιαχτίδα.» της είπε ο μπαμπάς σηκώνοντάς την από το πεζοδρόμιο. Χτύπησε το πόδι της μα η ίδια δεν πονούσε και δεν καταλάβαινε γιατί ο μπαμπάς ξαφνικά ανησύχησε. «Είπαμε πως δεν τρέχουμε.»

Η Ήβη κοίταξε προς τα κάτω, ντροπιασμένη, χωρίς να θέλει να δει τα επικείμενα δάκρυα ο άγνωστος άνδρας. Ψηλός σαν ήταν, είχε την ομορφιά όλου του κόσμου. Θα της έμενα για πάντα στη μνήμη. Με σκούρα μαλλιά, μάτια που δεν έβλεπε το χρώμα και χαρακτηριστικά στο πρόσωπό του που θα μπορούσαν αυτομάτως να τον κάνουν τον ομορφότερο πρίγκιπα της Ντίσνεϋ. Ήταν μόνο έξι, αλλά την έκανε να κοκκινίζει όταν τον έβλεπε. Ο ίδιος δεν της είχε μιλήσει ποτέ πέρα από το ευγενικό νεύμα κατεβάζοντας το καπέλο του. Κάθε φορά και με ένα διαφορετικό χρώμα, σε σκοτεινές αποχρώσεις που την έκαναν στην αρχή να φοβάται, αλλά τώρα το είχε συνηθίσει. Τρίτες και Πέμπτες, πάντα στην ώρα τους.

Ο μπαμπάς την έσπρωξε ελαφρά προς τα μπροστά για να συνεχίσουν οι δύο άνδρες μόνοι τους από πίσω. Η Ήβη δεν ήθελε να ακούει τις ενήλικες συζητήσεις τους έτσι και αλλιώς, δεν τις καταλάβαινε. Περπατούσε αργά αργά, από τετράγωνο σε τετράγωνο προσπαθώντας να μη ξεφεύγει από τις γραμμές. Και το σκοτάδι να την ακολουθεί από πίσω.

Μόνη στις σκέψεις της. Τελευταία ήταν πάντα μόνη. Οι μεγάλοι να μιλούν για ενήλικα θέματα, ο Ανδρέας να βγαίνει με τους φίλους του, η Νίνα να κοιμάται στα σπίτια των φίλων της. Η Ήβη δεν ήξερε πώς να κάνει φίλους. Καθόταν μόνη της στα διαλείμματα και η κυρία Αλίκη της κρατούσε παρέα όσο έτρωγε το κολατσιό της. Τα αγόρια πάντα έτρεχαν γύρω γύρω με μια μπάλα και η Ήβη δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Τα κορίτσια να παίζουν με τις κούκλες τους και να γελάνε για το χρώμα ροζ, η Ήβη σίγουρα δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Τουλάχιστον είχε την κυρία Αλίκη να της λέει τις καινούριες συνταγές που της έφτιαχνε ο άνδρας της, ο κύριος Χάρης. Το πιο ερωτευμένο ζευγάρι που είχε δει ποτέ της. Τόσο χαρούμενοι ήταν οι γονείς της κάποτε;