Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι | ✓

Κεφάλαιο 5 | Νέο

Το κεφάλαιο δεν έχει κάποια αλλαγή ή διόρθωση, απλά ανέβηκε ξανά γιατί το είχε κατεβάσει η εφαρμογή. Απολαύστε!

_____________________________________________

Δεν θα είσαι ποτέ ευτυχισμένος αν συνεχίσεις να ψάχνεις από το αποτελείται η ευτυχία. Δεν θα ζήσεις ποτέ αν συνεχίσεις να ψάχνεις το νόημα της ζωής.

-Albert Camus.

Το όνειρο ξεκινούσε πάντα το ίδιο.

Η Ήβη ήταν οχτώ, φορούσε ένα λευκό φόρεμα και τα μαλλιά της μόλις είχαν αρχίσει να σχηματίζουν εκείνες τις ακατανόητες μπούκλες. Εκείνος ήταν μεγαλύτερος, φορούσε ένα λευκό πουκάμισο και το μαύρο του παντελόνι είχε γεμίσει με κίτρινα λουλούδια. Ξάπλωναν ο ένας δίπλα στο άλλον πάνω στο λιβάδι με τον ήλιο να τους σκεπάζει. Ησυχία και σιωπή, δεν χρειάζονταν κάτι άλλο. Είχαν ο ένας τον άλλον.

Μύριζε γιασεμί πάντα, άσχετα με το πού βρίσκονταν. Μύριζε γιασεμί και τα μάτια του θύμιζαν πράσινο παράδεισο. Το χαμόγελό του ήταν πάντοτε μεγάλο όταν την έβλεπε. Ηλιαχτίδα τη φώναζε. Ηλιαχτίδα, φως μου. Και εκείνη, εκείνη τον άφηνε πάντα να την αγγίζει, να σκουπίζει τα δάκρυά της, να την αγκαλιάζει. Τον άφηνε πάντα να είναι δίπλα της. Κάποιες φορές ήταν μόνοι τους για μέρες. Μόνοι τους μέσα στην μοναξιά της σιωπής, μόνοι τους μέσα στην ευτυχία τους.

Στο όνειρο θα την αγκάλιαζε και θα έβλεπαν τα σύννεφα να μετακινούνται για ώρες μέχρι να βραδιάσει. Στο όνειρο θα αναζητούσε την αγκαλιά του, θα αναζητούσε αυτή τη γνωστή μυρωδιά που δεν ήθελε ποτέ να αφήσει να φύγει. Στο όνειρο ο ήλιος θα έπεφτε, το φως θα έσβηνε και εκείνος θα έφευγε.

«Ηλιαχτίδα μου, φεύγω.»

Θα έκλεινε σφιχτά τα μάτια της με την πλάτη της σε εκείνον.

«Σ 'αγαπώ πολύ.»

Ένα φιλί για καληνύχτα και το γιασεμί θα εξαφανιζόταν.

Η Ήβη άνοιξε τα μάτια της και βρήκε τον εαυτό της να κοιτάζει έντονα το φως των κεριών. Μπροστά της περπατούσαν άνθρωποι όλων των ηλικιών, με μια λαμπάδα στα χέρια τους και η φωτιά να φωτίζει όλα τα πρόσωπά τους. Η Ήβη, αντίθετα με όλους αυτούς τους ανθρώπους, κρατούσε μόνο την προ-γιαγιά της αγκαζέ που τα τελευταία δέκα λεπτά μιλούσε για την πράσινη τούφα στα μαλλιά της. Κανένας δεν την άκουγε, κανένας δεν την πρόσεχε, ούτε εκείνη ούτε την Ευανθία. Κανένας δεν νοιάστηκε που η Ευανθία κρατούσε ένα μικρό κεράκι από γενέθλια, ή ότι η Ήβη φορούσε μια μπλούζα με τους Iron Maiden, ή αλλιώς -και σύμφωνα με την Μέδουσα Ελένη- πλάσματα του Σατανά.