Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι | ✓

23. Can't Take My Eyes Off You - Frankie Valli

24. Can't Take My Eyes off You – Frankie Valli

Πολλά μονοπάτια τις νύχτες περνούμε,

καινούρια αστέρια να βρούμε.

-J.R.R. Tolkien, Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού

Και ταξίδεψε. Στα μάτια του.

Όσο μπορούσε τουλάχιστον. Μέσα σε μια βάρκα που μετά βίας έπλεε πάνω στο κύμα με τη μηχανή που πότε έσβηνε πότε θυμόταν να λειτουργήσει, υπήρχαν δεκατρία άτομα. Η μία ήταν ξανθιά, το ξανθό που δεν το δεχόταν η μάνα της γιατί της θύμιζε τον άτυχο δωρητή σπέρματος που οδήγησε στη δημιουργία της ίδιας. Το όνομά της; Μίνα. Επίσης άκουγε στο όνομα Ασημίνα, αλλά αυτά δεν τα έλεγε στη μαμά της.

Ο άλλος είχε καστανά μαλλιά, σχεδόν μαύρα, μια απόχρωση που η Μίνα λάτρευε γιατί της θύμιζε όλα εκείνα τα μοντέλα που δεν θα έβλεπε ποτέ από κοντά. Το όνομά του; Δεν το έμαθε ακόμα. Και τι έκανε στη βάρκα του; Επιβίωνε προς το παρόν.

Ο τρίτος είχε γκρι και λευκό δέρμα και ήταν αδέλφια με τους υπόλοιπους δέκα που απέμειναν και τώρα ήταν νεκρά -στο περίπου, παίζει να είδε μια ουρά να τρέμει- μέσα σε κάτι δίχτυα, ούτε μισό μέτρο μακριά της. Σίγουρα τα ονόματά τους δεν ήταν απαίσια, όπως το δικό της ας πούμε, λες και η μαμά ψάρι θα τους έδινε το όνομα Ασημίνα. Φωσφορίζει και στο σκοτάδι.

Ντροπαλή ως δεν ήταν ποτέ, η ψυχή του πάρτι πάντα, η Μίνα τώρα καθόταν σιωπηλή στην άκρη της βάρκας. Πού να το έλεγε και ποιος θα το πίστευε πως δεν μιλούσε καθόλου όταν η λογοδιάρροια της έδινε δωρεάν απουσίες στο λύκειο. Άλλη μια χρονιά που πήγε να μείνει από αυτό. Η καρδιά της χτυπούσε ακόμη δυνατά, όχι επειδή βρισκόταν μόνη με έναν άγνωστο να πλέει στη μέση του πουθενά, αλλά κυρίως επειδή δεν τη κοιτούσε αυτός ο άγνωστος, αλλά έντεκα πεθαμένα ψάρια.

Μόλις την έσωσε από βέβαιο θάνατο μιας και δεν έμαθε ποτέ να κολυμπάει φυσιολογικά όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι, ο άγνωστος της έδωσε μια πετσέτα να σκουπιστεί και μια λεπτή κουβέρτα για να σκεπαστεί από το κρύο της νύχτας. Τη βοήθησε να κάτσει στη βάρκα του και της είπε πως θα έμπαιναν στο στενό, θα άφηναν τη βάρκα και θα περπατούσαν μέχρι το Πεδινό, ένα χωριό δίπλα από το Πορτιανό που έμενε η Μίνα. Ο άγνωστος έμενε στο Πεδινό και επειδή η ώρα ήταν περασμένη, της πρότεινε είτε να περάσει τη νύχτα στο σπίτι του και μετά το επόμενο πρωί να φύγει, είτε να πέσει στα χέρια ενός δολοφόνου στους έρημους δρόμους ενός νησιού προσπαθώντας να πάει στο μέρος που έμενε, ένα χωριό πιο κάτω. Εντάξει, δεν το είπε έτσι ακριβώς, αλλά αυτή είναι η ελεύθερη μετάφραση. Η μαμά Δανάη δεν μεγάλωσε καμιά χαζή, οπότε η Μίνα δέχτηκε την πρώτη πρότασή του.