Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι | ✓

3. Sunny - Bob Hebb

3. Sunny - Bob Hebb

Για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις. Για να πετάξεις πρέπει ν' αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις. Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις στο περπάτημα.

-Jorge Bucay, Να σου πω μια ιστορία

Η Ήβη έβλεπε τον ήλιο να αλλάζει χρώμα από λαμπερό κίτρινο σε ένα απαλό πορτοκαλί, όταν σηκώθηκαν όλοι από το τραπέζι.

Τις τελευταίες ώρες, μπροστά της έβρισκε το ένα πιάτο με φαγητό μετά το άλλο. Μεγάλη Πέμπτη σήμερα, η γιαγιά του Ιάσονα και του Αχιλλέα είχε φέρει το τελευταίο πιάτο πριν λίγη ώρα. Ένα νηστίσιμο γλυκό με σοκολάτα το οποίο η Ήβη είχε απομακρύνει από κοντά της ευγενικά. Η μητέρα δίπλα της τη ρώτησε αν ήθελε κάτι άλλο, εκείνη έδειξε το φουσκωμένο στομάχι της σε μια απάντηση άρνησης. Ο Αχιλλέας από την άλλη πλευρά, αναφώνησε με ενθουσιασμό.

«Η απόρριψη αυτή πού οφείλεται;» έβαλε το κεφάλι του να στερεωθεί πάνω στα χέρια του κοιταζοντάς τη σαν κάποιο πειραματόζωο. «Έλα, βγάλε το σημειωματάριο και πες μου.»

«Δεν χρειάζεται να το βγάλω.» του απάντησε. «Η απόρριψη αυτή οφείλεται σε εκ γενετής αλλεργία.»

Είδε τον ενθουσιασμό να φεύγει από το πρόσωπό του, ξαφνικά η περιέργεια της Ήβης δεν ήταν τόσο ενδιαφέρουσα. Ανασήκωσε τους ώμους του αργότερα σαν να το αποδέχεται και πήρε το πιάτο της προς το μέρος του. «Δεν βαριέσαι; Περισσότερο για μένα.»

Αυτή τη φορά η Ήβη έβγαλε το σημειωματάριό της. Έγραψε στα γρήγορα μια πρόταση με το μικρό μολύβι της, ένα συμπέρασμα που έβγαλε ύστερα από την κοινή συνύπαρξη του Αχιλλέα και της ίδιας τις προηγούμενες δύο ημέρες. Τρώει υπερβολικά πολύ. Δεν υπάρχει φούσκωμα. Γρήγορος μεταβολισμός. Πιθανότητα ενεργούς άσκησης τα προηγούμενα χρόνια. Προφανώς όχι τώρα.

Ο Αχιλλέας άρπαξε το σημειωματάριο με μια βίαιη κίνηση. Το είχε συνηθίσει έως τώρα, το είχε γράψει και ως υπενθύμιση στην αρχή του σημειωματαρίου. Η σοκολάτα στην άκρη του στόματός του ακολούθησε το δέρμα του όταν άνοιξε το στόμα του σε μια έκφραση προσβολής.

«"Προφανώς όχι τώρα". Φυσικά και γυμνάζομαι!» αναφώνησε και έκλεισε το σημειωματάριο με έναν δυνατό ήχο. «Απλώς απέχω αυτή τη στιγμή. Νηστεία βλέπεις.»