Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι | ✓

40. I Only Want To Be With You - Dusty Springfield.

Ακολουθεί ένα αρκετά μεγάλο κεφάλαιο. Προτείνω να το διαβάσετε σιγά σιγά.
_____________________________

40. I Only Want To Be With You – Dusty Springfield.

Και δεν υπάρχουν στ' αλήθεια ποτέ τέλη, χαρούμενα και το αντίθετο.

-Erin Morgenstern, The Night Circus.

Η κούραση ίσως ήταν το χειρότερο. Το σύνθημα του Σύμπαντος που της έλεγε «Φτάνει, κλείσε αυτό το κεφάλαιο και ξεκίνα εκ νέου», να τελειώσει την ιστορία, να πάει παρακάτω. Πώς μπορούσε; Με δάκρυα στα μάτια, να κοιτάει τον κόσμο της να διαλύεται γιατί ο πυρήνας του είχε φθαρεί.

Του το είχε φωνάξει. Είχε πει δυνατά εκείνο το βράδυ τις λέξεις που την έσπασαν και εκείνον τον χτύπησαν. Κάθε κομμάτι της έπεσε πάνω του. Τον ξύπνησε -ή τον έβαλε σε έναν βαθύτερο ύπνο, δεν έμαθε ποτέ μέχρι τη στιγμή που ήταν πολύ αργά.

«Ως εδώ Μάρκο! Δεν μπορώ να το κάνω αυτό για πολύ ακόμα, αρκετά άντεξα. Θέλω να φύγεις!»

«Μη λες πράγματα που δεν εννοείς! Και μη φωνάζεις, το κεφάλι μου-»

«Φύγε επιτέλους από τη ζωή μου! Δεν αντέχω άλλο, φύγε!»

Μακριά από εκείνη και μακριά από τα παιδιά της. Τουλάχιστον εκείνη δεν ξεχνούσε τα ονόματά τους και τα γενέθλιά τους.

Εκτός από εκείνα της Ήβης. Ο Μάρκος δεν τα ξεχνούσε ποτέ. Επειδή ήταν η υπόσχεση που αθέτησε.

«Έχεις ένα πρόβλημα.» του ψιθύρισε. «Κάτι που πλέον δεν μπορώ να σε βοηθήσω να ξεπεράσεις, γιατί δεν θες να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα.» χαμηλή η φωνή της, ήξερε πως τα παιδιά ήταν ξύπνια. Δεν έπρεπε, δεν έπρεπε να τους δουν έτσι μέσα στα γυαλιά. «Και δεν ξέρω πλέον τι να κάνω. Έχω κουραστεί Μάρκο.»

Ο έρωτας της ζωής της, η λάθος επιλογή που ήταν και η σωστή. Τα μάτια του ενώθηκαν με τα δικά της με λατρεία, πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά της και την έφερε κοντά του. Το αλκοόλ να παίρνει τον θυμό και τη θλίψη και τη χαρά και τη δόση ευτυχίας και για λίγο, για τόσο λίγο, να είναι πάλι το αγόρι που ήθελε να ζήσει τη μεγάλη ζωή όταν η μικρή ήταν το άστρο που επιθυμούσε πραγματικά.

«Όμορφη, αγαπημένη μου Μίνα.» της χαμογέλασε λυπημένα.

Και εκείνη να έχει ένα άγχος, μήπως και δεν τα καταφέρει. Μήπως δεν τα καταφέρουν. Μόνη της με τρία παιδιά, τα φόρτωνε όλα στο Σύμπαν και στην υποτιθέμενη οικογενειακή κατάρα, αλλά ίσως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, ίσως έτσι έπρεπε να γίνει και έτσι να είναι η ευτυχία της. Τον έρωτά της τον είχε ζήσει, την αγάπη της είχε παλέψει και είχε νικήσει για να τη κερδίσει και τώρα τα είχε όλα τα υπέρτατα, ήταν ελεύθερη.