11. She - Charles Aznavour.

1.8K 157 76
                                    

11. She - Charles Aznavour.

Εκείνη μπορεί να είναι το πρόσωπο που δεν μπορώ να ξεχάσω,
Ένα ίχνος ευχαρίστησης ή λύπης,
Μπορεί να είναι ο θησαυρός μου,
Ή η τιμή που πρέπει να πληρώσω.

- Charles Aznavour.

Εκείνη.

Εκείνη ήταν έρωτας. Ήταν κεραυνοί και αστραπές και χτυπούσαν το σώμα του αλύπητα με ένα βλέμμα της. Τον κατέστρεφε και έσπαζε το γυαλί γύρω από τη καρδιά του. Έπαιρνε τη ψυχή του και την κρατούσε για εκείνη. Ακόμη την κρατούσε.

Την ένιωθε μακριά του.

Εκείνη που ήρθε στη ζωή του από το τίποτα, ένα βράδυ που ήθελε να χαθεί και να χάσει και στο τέλος βρήκε αλλά χάθηκε στην αγκαλιά της.

Το διαμέρισμα της Άννας, της κοπέλας του Γιώργου ήταν ήδη γεμάτο όταν ο Αχιλλέας έφτασε κρατώντας ένα μπουκάλι τζιν. Μόνο για εκείνον φυσικά, δεν ήταν ποτέ από τα άτομα που μοιράζονταν τα πράγματα του. Η πόρτα άνοιξε με ένα ελαφρύ σπρώξιμο και από σεβασμό προς τους γείτονες, ο Αχιλλέας την άφησε έτσι.

«Τα διαμερίσματα του ορόφου και του από κάτω είναι άδεια.» του είπε ο Γιώργος όταν τον είδε. «Όλοι είναι ακόμη διακοπές.»

Ο Αχιλλέας άνοιξε το μπουκάλι του με ένα κόλπο που του είχε μάθει ο Ιάσονας στην πρώτη λυκείου. Το έβαλε ανάμεσα στα πόδια του και το τράβηξε απότομα μακριά. Το καπάκι έπεσε στο λερωμένο πάτωμα, μα κανείς δεν έκανε τον κόπο να το σηκώσει.

«Και ήξερε η Άννα να καλέσει τόσο κόσμο ε; Εγώ πρώτο έτος δεν ήξερα πού είναι η γραμματεία.» σχολίασε ο Αχιλλέας. «Πώς προέκυψε;»

Ο Γιώργος σταμάτησε δίπλα του. «Δεν μου είπε είμαι η αλήθεια, αλλά ξέρω πως είναι τα γενέθλιά μιας φίλης της. Έχει ένα γλυκό στο ψυγείο αλλά δεν με αφήνει να ανοίξω το κουτί. Λέει είμαι λεμονόπιτα και τόσο ξινός που είμαι δεν μπορώ να φάω παραπάνω λεμόνι. Που θα με πει εμένα ξινό η Αννούλα. Ήμαρτον.»

Ο Αχιλλέας γέλασε. Λεμονόπιτα, ένα από τα αγαπημένα γλυκά του Γιώργου. Και η Αννούλα να του το κρύβει για κάποια φίλη της. «Ποια φίλη της; Γιατί τόση μυστικότητα;»

«Λέει πως δεν της αρέσει το τζέρτζελο.»

«Κρίμα. Έχει και την καλύτερη εποχή γενέθλια. Μέσα στην άνοιξη.»

«Άστα να πάνε.» ο Γιώργος ένευσε χαμογελώντας προς κάποιον πίσω από τον κολλητό του. «Ρε τι μανάρι αυτή του αδελφού σου. Πού τις βρίσκει ρε γαμώτο;»

Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι | ✓Where stories live. Discover now