Teklif (2)

Bölüm 53***

-Yine- bazı kelimeleri fazlaca kullandım sanırım,kusurlarım affola.

Multimedyada Masal Sayer'imiz var.Bölüm oishei'e gidiyor,umarım beğenirsiniz :)

--------------------------------

(Kerem'in Dilinden)

Hastaneye gelince Zeynep'i doğumhaneye aldılar.Yağmur'la Can da geldi.Ben içeriye girmeye cesaret edemiyorum şuan.Oysa Zeynep elimi zor bırakmıştı.

Koridorda volta atıyorum.Kendime telkinler veriyorum.Kendimi zorluyorum.Masal'ın ilk anını görmeliyim değil mi? İçeriye girmeliyim.

Evet,içeriye gireceğim.

Doğumhanenin önüne gidip cama vurmaya başladım.Hemşire gelip beni içeriye aldı ve hazırladı.Başka yere girdiğimde gördüğüm görüntü ve ses beni anlık şoka uğrattı.Hem çok kan var hemde Zeynep bağırıyor.O videoda gördüğüm ve Zeynep'e kapattırdığım gibi.

Zeynep'in yanına koşup elini tuttum.Beni görünce hafifçe gülümsemeye çalıştı.

"Kereem"

"Geldim güzelim,geldim"

"Yanımda kal"

"Yanımdayım,birtanem"

Tekrar bağırmaya ve zorlanmaya başladı.Ne yapacağımı bilemiyorum.Baya zorlanıyor.Sadece o değil doktorlarda öyle.Sarsılarak ağlıyor.Benim de gözlerim doldu.Her zorlanmasının sonunda bağırması ve ağlaması devam ediyor.

O videoda kesinlikle böyle değildi.Zeynep çok zorlanıyor.Çok.Çok.Çok.

Saçlarını okşamaya,alnını öpmeye,elini sıkmaya devam ediyorum.

Daha ne kadar sürecek bu? Çıldıracağım galiba.Zeynep değil bende acı çekiyorum sanki.Her bağırışında canım yanıyor.Defalarca.Doktorların ne kadar zorlandıklarını görebiliyorum.Zeynep iki eliyle elimi tuttu.

"Zorlanıyorum.Masal'ı seçeceksin" -nefes nefese zar zor söyledi

"Şşt.Saçmalama."

"Söz ver"

"Doktor Hanım ne oluyor?" -Zeynep'i duymamaya çalışıyorum

"Kerem söz ver!"

L "Zeynep'ciğim sakin ol ve devam et.Evet zor bir doğum ama başaracağız.Hadi canım"

"Duydun güzelim.Kötü düşünme,devam et.Benim için"

Sarsılarak ağlamaya ve bağırmaya devam ediyor.Neredeyse bende bağıracağım o kadar canım yanıyor.

Masal için nelere katlandıklarına bak!

Hayatım boyunca Zeynep'e bu yüzden saygı duyacağım.

Ağlamaları yavaş yavaş dinmeye başladı ve doğumhanedeki hareketlilik arttı.Ben doktorun olduğu tarafa bakınca O'nu gördüm.

Masal'ı.

Doktorun kucağında duruyor.Orada işte.Kabul etmediğim,kabul ettikten sonra merakla beklediğim.Sevdiğim.Benim olan,bebeğim olan Masal orada duruyor.Canlı ve burada işte.Burada.Görüyorum.Karşımda duruyor.Aynı havayı paylaşıyorum.Uzansam dokunacağım.Şaşkınım,mutluyum,kaygılıyım,üzgünüm.Hayatımda bu kadar yoğun duyguyu bir ara yaşamadım ben.Çok güzel,farklı.İçim coşuyor.Damarlarım patlayacak gibi.

"Kerem ne oluyor? Niye ses yok? Masal nerede?"

Zeynep'e bakınca Masal,sanki Zeynep'in sesini duymuş gibi ağlamaya başladı.Hayattan koptum sanırım.Yere basmıyorum.Titriyorum.