Teklif (2)

Bölüm 68

Selam :) Yorumlarınız için çoook teşekkürler.Bakalım bu bölümü sevecek misiniz? Multimedya alıntıdır.

Bölüm, kadersacli99'a gidiyor,keyifli okumalar.

------------------------------------

(Zeynep'in Dilinden)

Gözlerimi tekrar açtığımda başımda tanımadığım insanlar vardı.Hala yerde uzanıyorum ve gökyüzüne bakıyorum.Boynuma bir şeyler takmaya çalışan bayan yakınımda.

"Masaal"

Yine o amcayı gördüm,Masal'ın sesleri geliyor,bu yüzden içim rahatladı.Hala burada ve ses çıkartacak kadar iyi.Ama benim vücudumun her yeri acıyor.

"Korkma kızım,bebeğin iyi"

"Ağ..lıyor"

"Korktuğu için,sen kendini yorma,hareket etme"

"Ne oldu?"

"Araba çarptı size.Korkma,iyisiniz"

Birkaç kişi daha tutup beni bir yere aldılar,sonra sırtım yerden kalktı.Galiba sedyeyle ambulansa götürülüyorum.

Tahmin ettiğim gibi artık gökyüzünü değil ambulansın içini görüyorum.Masal'ın sesleri gelmeye devam ediyor,genellikle ağlama ve huysuzluk sesi.

Kolumu kaldırıp ona uzanamıyorum.Vücudum o kadar çok ağrıyor ki..

-----------------------------------

(Kerem'in Dilinden)

Herkes gibi ben de kafeteryaya indim.Cem kahve ısmarladı,onunla sohbet ediyoruz.Jane'in toplantıda açtığı Zeynep konusunu konuştuk.Ona Jane'le ilgili geçmişimi anlattım.

"Anlayacağın benden ayrılmayı hala kabul edemiyor"

"İlginç.Zeynep iyi dayanmış.Esma olsa var ya oohooo.Kedim vardı benim.Annem vermişti.Onu evlenince eve almadı.Dişi diye."

"Hadi oradan"

"Gerçekten.Ona olan ilgimi kıskandı.Ama gel gör kiii üç tane kızım var :D"

"Kızlarını kıskanmıyordur ya"

"Yok yok :D"

Telefonum çalmaya başladı.Zeynep arıyor.Mutlulukla açtım telefonu.Seslerini duyup huzura kavuşurum.

"Efendin güzelim"

"Merhaba" -kim lan bu?

"Kimsin? Zeynep nerede?"

"Ben Remzi.Sizin sokağın başındaki taksi durağında çalışıyorum.Sakin ol oğlum,sana bir şey söyleyeceğim" -yerimden kalktım

"ZEYNEP NEREDE!"

"Karınla kızın kaza geçirdi.Şimdi ambulanstayız,hastaneye gidiyoruz.Merak etme,ikisi de iyi"

"Kaa-za?"

"Evet.Gerçekten iyiler,merak etme ama gelmen lazım" 

Telefonu kapattıktan sonra sandalyeye tekrar çöktüm.

Yer kavramını,zaman kavramını tamamen yitirdim şuan.Göğsümdeki acıyı daha önce hiç yaşamadım ben.

O sandalyeden nasıl kalktığımı,dışarıya çıktığımı bilmiyorum.Cem arkamdan geliyor,sesleniyor ama hareketlerimi kontrol edemiyorum.En son arabaya bindiğimi hatırlıyorum.Cem de yanıma oturmuş,telefonumu almış,herkese haber veriyordu.