20 Kasım 2019
Bugün çok erken kalktım. 12 saat uyusam bile uykusuz olurum ama bugün 5 saat uyudum ve uykusuz değildim. Bugün büyük gün ondan sanırım. Bugün Sarmaşığa açılmayı planlıyorum. Neyse kalktım yavaşça, hazırlandım ve kulaklığımı takıp okula doğru yürümeye başladım. Çok mutluydum ve bu çok garipti. İlk kez kendimi bu kadar iyi hissediyordum. Gerçekten güzel bir gün olacaktı. Okula vardığımda Aksu oradaydı. Biraz geç kalmıştım sanırım. Aksu bilmiyordu Sarmaşık ile konuşacağımı. Ona da sürpriz oldu biraz. Duyduğu zaman engellemeye çalıştı beni ama dinlemeyecektim. Bugün söylemezsem bir daha söyleyemezdim çünkü. Teneffüsler birbirini kovalarken ben doğru zamanı bekliyordum. İç sesim söyleyecekti doğru zamanı. Derken onu gördüm, içimi eriten bakışlarını gördüm... O an iç sesim "hadi" dedi. Yavaşça kalktım ve yanına gittim. Her zamanki gibi bakmadı yüzüme. Buna rağmen hala kabul edeceğini düşünüyordum. Kabul etmeliydi çünkü. Konuşmaya başladım.
-Nasılsın?
-İyi sen
-İyi. Sana bir şey söylemem gerekli.
-Peki,söyle.
-Ben, seni seviyorum...
Hafiften güldü. Ben heyecanla vereceği cevabı beklerden dudaklarından kelimeler dökülmeye başladı...
-Ben seninle sevgili değil arkadaş bile olmam.
Çekip gitmişti...
Donup kaldım. Ben o kadar umutla beklerken bu cevap... Aksu fark etmiş olacak ki bir hışımla yanma geldi. Tuttuğu gibi sınıfa götürdü beni. Konuşmaya başladı. Ne dediğini duyamayacak kadar ölüydüm. Sonra bayılmışım. Gözümü açtığımda odamda buldum kendimi. Sonra kulaklarıma onun sesi doldu. Yine bayılacak gibiydim. İlk intihar girişimim bugündü işte... Yapamadım... Bu yaptığını yanına bırakmak gibi bir niyetim yoktu. Elimdeki bıçağı fırlatıp ağlamaya başladım... O kadar büyük bir darbeydi ki benim için... 2 yıllık masalsı sevdam bir cümle ile son buldu... Uyumaya karar verdim. Ne de olsa yarın konser vardı ve benim güzel olmam gerekiyordu. Adım gibi emindim Sarmaşığın da geleceğine. Güzellik uykusuna yattım sabaha uyanmamak için dua ederek...
