Lavinia...Ah Lavinia. Beni yaşatan dal. Onun hayatında da yerim yok belki. En azından sarmaşık kadar zarar vermiyor bana. Onu ilk Sezen Aksu şarkısı ile tanıdım."Severim gelmişine geçmişine" diyordu Sezen Aksu... İşte o gün başladı her şey...Gelmişini geçmişini sevmeye karar vermem. Lavinia bana kötü anlarımı sevmeyi öğretti. Lavinia bana kendim olmayı öğretti. O var iken Alev değil de soy adım gibi Denizdim. "Kalmadı bende gururdan eser" diye devam etti Sezen Aksu... Yoktu artık gururum, umurumda da değildi o varken. Lavinia'yı tanıdım sandım bi süre.Sonra bir şey oldu... Düştüm hem de 2 kere düştüm. Başkası vardı yanında...Sevmekten vazgeçmedim. Söz vermiştim gelmişini geçmişini sevmeye... Asla umudumu kaybetmedim. "Unutmayın bayım, umudumuzu kaybettiğimiz an yok oluruz..."
