YASAK VADİ

Çok sıkıldım.

   Larissa uyandığında kendini dinlenmiş hissetmiyordu. Hâlâ her yeri ağrıyordu. Dün olanları hatırladı. Daha öncesinde neredeyse Robert'la sevişmek üzere olduğunu hatırlayınca, suratına aptal bir gülüş yerleşti. Hope odaya girer girmez yatağa oturdu.

     "Larissa iyi misin? Dün olanları duydum. Gece geldim ama uyuyordun." Dedi, Larissa daha doğrulamadan ona sarıldı.

     "İyiyim." Dedi. Hope ona sarılmayı bırakırken yüzünü inceledi.

    "Sen gerçekten iyisin. Böyle gülüyor olmanı, o cadıyı öldürmene mi borçluyuz?" Dedi imayla.

     "Cadıyı ben öldürmedim. Robert öldürdü." Dedi, sırtını yatağın  başına yaslayıp. "O konuşarak beni oyalamaya kalktı. Sana attıklarına benzer bir hançer vardı elinde, yani Robert olmasa ölmüştüm." Dedi.

     "Hmm. Robert senin kahramanın oldu desene." Dedi, sırıtarak.

    "Beni ilk kez kurtarmıyor Hope." Durdu. Hope söylediğinde ne tepki vereceğini merak etti. "Hope."

     "Ne?" Dedi, suratındaki kızarmayı fark edip.

     "O cadı ortaya çıkmadan önce... biz... Robert'la."

     Hope, heyecanla yatağa tam çıkıp bağdaş kurdu. "Eee..."

    Onun bu haraketi, Larissa'yı güldürdü.

   "Şey... neredeyse... sevişiyorduk." Dedi, ellerini yüzüne kapattı.

    Hope bir şey anlamadı. Larissa'nın yüzünden ellerini tutup, çekti. Saçları gibi kıpkırmızı olmuştu.

     "Anlamadım. Şimdi oldu mu? Olmadım mı?" Dedi.

     "Hayır. Çıtırtı duyduk. Sonra diğer olanlar işte." Dedi.

     Hope dudaklarını büzdü. "Zavallı Robert." Dedi.

    Larissa kahkaha atıp, ona yastık fırlattı.

    "Çok kötüsün." Dedi gülmeye devam ederek.

    "Ben mi kötüyüm? Hadi oradan. Yaptığına bak çocuğa. Neyse artık bir daha ki sefere." Deyip, kıkırdadı. Ama Larissa'nın gülüşü soldu. Hope onu görünce o da durdu. "N'oldu?" Dedi.

     "Bir daha böyle bir şeye izin vereceğimi sanmıyorum."

     "Neden?" Diye sordu.

     "Ne neden Hope? Biliyorsun o..." Hope elini kaldırıp onu susturdu.

     "O vampir, asla olmaz. Bunları biliyorum Larissa. Sürekli aynı şeyi söylüyorsun." Ona gözlerini devirip, devam etti. "İlla her zaman doğru olanı yapmak zorunda değilsin. Hep sen doğruyu yapmak zorunda da değilsin Larissa. Bir kere de yanlış olanı yap. Ucunda ölüm yok ya. Hem bunların hepsi yanlışta, sizin birbirinizi sevip uzak durmanız doğru mu? Bırak ne olacaksa olsun." Dedi, elini sıkıp.

     Hope haklıydı. Larissa hep annesi gibi olmaya çalışıyordu. Ona anlatılan, doğru, dürüst, azimli, çalışkan. Peki annesi hiç hata yapmamış mıydı? Yataktan kalkıp, dolaba yöneldi.

    "Ya tamam, kızma." Dedi Hope, Larissa'nın ona alındığı için kalktığını sanmıştı.

     "Hayır, kızmadım." Yatağa pantolon ve ince askılı bir mor bir bluz attı. "Kraliçe ile konuşmam lazım. Bu teklif işi çok uzadı." Dedi.

     Hope ona anladığını belli eden bir haraket yaptı. "Şu cadıyı da sor. Köyde normal cadı değil diye söylentiler var. Merak ettim."

     Larissa ona başını salladı. Dün Robert'ın söylediği sözleri hatırladı. Hope çıkaccakken ona seslendi.