FİNAL

35 3 0
                                    

              1 AY SONRA

Hızlı akan zaman mıydı? Çok çabuk değişiyordu insan hayatı. Dün böyleydi yarın bambaşka. Mazi kim ne derse desin asla unutulmaz. Hatırlanır iyi yada kötü yaşanmışlar içinde yara olsada yeniden devam etmek zorundaydı.

Bora ve Uygar yemeğe çıkmak için Azra'nın aşağıya inmesini bekledi. Çok geçmeden Azra güzel pudra renkli bir elbise giyerek aşağıya geldi. Ona gören Bora ve Uygar gözlerini ondan alamadı.

"Bu benim kardeşim mi?"

"Vay canına prenses gibi olmuşsun. Kitaplardaki prensesler senin yanında halt etmiş" Azra Uygar ve Bora'nın iltiraflarına gülümserken utanmıştı.

"Abartmayın"

"Hadi gel bir fotoğraf çekinelim bu güzelliğini herkes görmeli" dedi telefonunun kamerasını açarak  yanına geldi.

"Hey kardeşimle show yapmazsın" Uygar buna izin vermedi. Bora'nın elindeki telefonu eline alarak kapattı. Bora ona sinirle bakarken telefonu elinden aldı.

"Seni varya"

"Senin moralin mi yok?" Uygar dikkalice Azra'ya baktığında yüzünün düştüğünü fark etti.

"Hazar gelmedi mi?" Sesi üzgün bir kız çocuğu gibi çıkarken Bora ve Uygar birbirine baktı.

"Son anda işi çıktı ama merak etme yemeğe bize katılacak" diye yanıtlarken Bora Azra'nın morali hala yerine gelmemişti.

"Asma suratını güzel bir akşam yemeği yiyecez"

"Canım istemiyor" dediğinde suratını astı.

"Mızmızlanmak yok bugün beraber yemek yiyecez o kadar" Uygar Azra'ya kızar gibi yaparken kaşlarını çattı.

"Ama"

"Abine karşı mı geliyorsun"

"Tamam"

"Çıkalım hadi" Azra hiç istemesede evden beraber çıktılar. Azra arka koltuğa geçerken Bora durup bekledi.

"Uygar birşeyi unutmadın mı?" Dedi bakışlarına ona dikerken.

"Neyi?"

"Kapımı açman gerekiyordu" bakışlarıyla kapıyı gösterirken Uygar ona hayretle baktı.

"Biz onu aşmadık mı?" Dediğinde başını olumsuzca salladı.

"Bekliyorum" inatla kapını açmasını beklerken Azra arabanın içinde onları izliyordu.

"Akraba olduk ama biz" dedi isyan ederken bu huyundan nefret ediyordu."İnsan akrabasına böyle mi davranır?" Söylenerek Bora'ya bakarken sinirine dokunuyordu.

"Maaşını hala ben veriyorum. Bana çalıştığını hep unutuyorsun en sonunda işten atıcam seni"

"İstifa mı etsem?" Uygar kendi kendine konuşurken bu fikri bir düşündü.

"Durma et. Benim işime gelir" Bora onu yukardan bir bakış atarken Uygar'ı sinirlendirmeye başarıyordu en sonunda pes edip Bora'nın kapısını açtı.

"Buyrun Bora bey" dedi dişlerini sıkarken"Birgün sende benim kapımı açacaksın" derken Bora gülmemek için kendini zor tuttu.

KIRILDI GÖKYÜZÜMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin