KIRILDI GÖKYÜZÜM

2.BÖLÜM "REHİNE"

...

"Aç gözlerini..."

Hazar yerde yatan kızı uyandırmaya çalıştı. Son anda dengesini kaybettiğini görünce anında refleksle onu tutup geriye doğru atladı. Yalnız biraz sert yere düşünce kız yerden kalkamadı. Hazar ve Bora başında ne yapacağını bilmeden onu uyandırmaya çalıştı.

"Hazar kim bu kız?"Bora geldiğinden beri en çok bu soruyu merak ediyordu. Aslında bir çok şeyi merak ediyordu.

"Bilmiyorum...

Geldiğimde kendini çatıdan atmaya çalışırken buldum"dediğinde Bora  içeri girdiginde kızın yanında Hazar'ı da görmüştü. Yanında atlamaya hazır gibiydi...

"Peki senim yanında ne işin vardı? Ona eşlik mi ediyordun..."imalı sözlerine karşı Hazar kızla ilgilenmeyi bırakarak Bora'ya sinirle baktı.

"Saçma sapan konuşma. Sadece..."

"Sadece ne?"diye diretti. Ama söyleyecek söz bulamayınca daha çok sinirlendi.

"Sana bana karışma diye kaç kere uyarıcam. Bora sakın sınırı aşma..."dediğinde tekrar kıza baktı. Yüzü bembeyaz olmuştu. Elleri soğuktu. Hafifçe yüzüne dokundu."Kendine gel..."en son babamın yanına gitmek istiyorum demişti. Ve sadece dedigiyle kaldı gerçekleştiremediği için üzüleceğini biliyordu.

"Sarsma belki travma geçiriyordur..."Hazar Bora'nın sözüne karşı durdu. Haklı olabilirdi. Bora'nın gözü bir an kızın boynundaki kolye gözü çarptı.

"Azra..."

"Ne..."

"Kızın adı Azra. Kolyesinde yazıyor..."Hazar Bora gibi onun kolyesine baktı. Son bir kez daha Azra'ya bakışlarını çevirdi.  Bu kız zamanını harcıyordu. Ona son bir kez daha seslendi.

"Uyan...

Aç gözlerini...

Uyan dedim sana..."sesi yüksek çıkan Hazar dikkatlice yüzünü inceledi. Yüzünü buruşturmaya başladığını görünce Bora'ya baktı daha gözlerini yavaşça açtı.

"Ahh...

Ne oluyor? Ben..."Gözlerini açtığında yanında tanımadığı iki adam görünce irkildi. Ama Hazar'ı görünce az önce olanları hatırladı. Gözleri anında doldu.

"Evet ölmedin...

Başaramadın..."diyerek ayağa kalktı. Sesindeki o soğukluk Azra'nın gözyaşlarının akmasına yetmişti.

Hazar dikkatlice Azra'ya baktı. Bu gözyaşları ona Hiç birşey ifade etmiyordu. Ruhsuzdu. Ya da acımasız.

"Sen iyi misin?"Azra Bora'yı duymamıştı bile. Sinirle ayağa kalkmaya çalıştı. "Dur kalkma..."demesine rağmen ayağa kalkarak sinirle Hazar'ın karşısına dikildi.

"NEDEN?

NEDEN bırakmadın?

Neden ölmeme izin vermedin?"diye bağırdı. Gözyaşları durmuyordu. Oraya umutla çıkmıştı. Son bir umuduna ona bağlamıştı. Ama karşısındaki adam onu da elinden almıştı. Hazar ağlayan kıza duygusuzca baktı.

"Haksızlık değil mi?

Bu kadar kolay olması..."dediğinde ağlaması daha da şiddetlendi. Ondan nefret etmişti.