"Hayır... Hayır...
Bunu yapamazsın..."
Hazar delirmiş gibiydi. Azra'nın hala uyanmadığını görünce çıldırdı. Ölmüş olmazdı. Ölü bir bedene bakıyor olmazdı. Onu tüm gücüyle sarsmaya devam etti. O kadar güçlü sarsıyordu ki tek amacı gözlerini yeniden açmasıydı. Kaldıramıcağı biliyordu. Hazır değildi. Birini daha kaybetmeye hazır değildi...
"Neden...
Neden..."
Hazar deli gibi bağırıyordu. Şoka girmiş gibiydi. O günkü gibi olmak istemiyordu. Bir cesede bakıyor olmak istemiyordu. Hazar Daha sonra Azra'nın yüzüne bakıp öylece durdu.
"Bana bunu yapamazsın...
Bu kadar acımasız olamazsın"
Pes etti... Onu sarmayı bıraktı. Uyanmıcaktı. Gözlerini açmıcağını biliyordu. Oturdu o an kabullendi. Ölmüştü. O ölmüştü. Hazar elini başının arasına alırken yıkılmıştı.
Bir kez daha yaşamıştı bu hissi. Yeniden yaşadığı içindi bu isyanı. Ağır gelende buydu işte. Sevdiklerini kaybetmek yine kayıp vermek. Yine o dayanılmaz acıyı tekrar yaşamak...
"Hazar..."
Hazar onun sesini duyduğuna inanmadı. Hayal gördüğünü yada duygunu sandı ama yine de Başını kaldırdı ve ona baktı... Gerçekten oydu. Kanlı canlı karşısında durduğuna inanmadı ama gerçekti. Ölmemişti. Yeniden o masum gözleriyle ona bakıyordu.
Azra Hazar'a şaşkınlıkla bakarken neden bu halde olduğunu anlamamıştı.
"Sen...
"Sen yaşıyorsun ama nasıl?"derken şaşkınlığını gizleyemedi. Hazar ayağı kalktı ve ona dikkatlice baktı. Yanına giderek yüzüne dokundu. Yaşıyordu. Hazar rahatlamışcasına nefes alırken onu kendine çekerek sarıldı.
Azra Hazar'ın ona bir anda sarılmasıyla afallarken şaşkınlığı daha çok arttı.
Hazar ona sımsıkı sarılırken az önce yaşadığı korkunç anı unutmak istedi.
"Kötü birşey mi oldu?"Azra'nın sorusuyla Hazar ondan ayrılırken yüzüne baktı. Daha sonra yatağının yanında duran boş ilaç kutusunu görünce tekrar öfkelendi eline alarak ona sinirle baktı.
"Sen bunu nasıl yaparsın.
Ne hakla intihar etmeye kalkarsın ha ne hakla..."diye bağırırken sinirine hakim olamıyordu. Az önce delirmek üzereydi. Şimdi ise ne tepki vereceğini bilmiyordu. Şu an sadece içindeki korku yüzünden bağırıyordu. Kaybetme korkusu yüzünden.
Elindeki boş ilaç kutusunu ona gösterirken bir yandanda sinirle sıkıyordu.
Yaşadığı o an tarifsizdi. Yıkılışıydı...
"Ne intihar etmesi. Ne diyorsun sen?"Azra gerçektende ne olduğunu neden bu halde olduğunu bilmiyordu. Ona neden bağırdığını bile anlayabilmiş değildi.
"Açıkla o zaman. Bunun burda ne işi vardı. Bu boş ilaç kutusu neden burda..."Hazar kendine hakim olmayıp yeniden bağırdı. Azra elindeki ilaç kutusuna bakınca ne düşündüğünü yavaş yavaş anlayabiliyordu.
Gözlerinin içine baktı bu siniri Öldüğümü düşündü için miydi?
"Bacağım ağrıyordu... Bende ağrı kesici aldım. Zaten bir tane kalmıştı. İlaç uyku yaptığı için elimden düşmüş hepsi o kadar..."diye açıkladığında Hazar elinde olmadan daha çok sinirlendi. Elini başının arasına alarak deli gibi ordan oraya gidip geliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRILDI GÖKYÜZÜM
Dla nastolatkówAcı çeken bir adam... Ona benzeyen bir kadın... Kaderin onları karşılaştırdığı yer... Adam o gün hep yapmak istediği şeyi bir başkasının yaptığını gördü. Hemde gözleri önünde... Bir kız atlamak için gözlerini kapattı. "Korkak..." Adam sadece bu keli...
