Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

026

Reacties en Likes would be nice :)
Hope you like it

Met lood in mijn schoenen loop in langzaam achter Forrest en Elle aan.

Een zucht rolt over mijn lippen terwijl Forrest breed naar mij glimlacht.
"Kom" Zegt hij zachtjes en geeft me een kus op mijn wang.

Een zwakke glimlach verschijnt op mijn gezicht, maar al snel verdwijnt die.

Een groot geweer verschijnt achter het hoofd van Forrest.
Terwijl ik mijn handen achter mijn rug voel gedrukt worden.

'Forrest Mice,
Elle Strauss,
En Zoey? Strauss?..'

'Don't fucking touch her' Sist Forrest, terwijl hij de man probeert af te schudden.
'Neem haar maar mee John' Grijnst de man terwijl hij Forrest op de grond werkt.

Een grote spuit wordt dwars door mijn kleding in mijn arm gedrukt.
De laatste kracht die ik nog in me heb, die langzaam uit mij vloeit probeer ik eruit te krijgen.
'Dat helpt niet' Fluistert de man zachtjes in mijn oor, en laat zijn handschoenen aan mij zien.

De man gooit me in de achterkant van een busje.
Ik kijk wild om me heen of ik Elle, of Foresst zie, maar tervergeefs.
Voordat ik hun kan vinden wordt de deur dicht gegooit, en begint de auto te rijden.

'ZOEY!!' Hoor ik Forrest nog schreeuwen.
Met handen op mijn rug probeer ik met mijn lijf de bus open te krijgen.
Maar des te langer het spul dat ze in mijn arm hebben gespoten in werkt.
Des te zwakker ik wordt.

Het leven lijkt uit me gezogen te worden.

De warme armen van de dood lijken mij te omhelzen,
Al wilt mijn geest het niet.
En probeert hij zich aan het kleine beetje wat er nog is vast te houden.

'We kunnen haar het beste de cel naast Ashton geven'
'Dat zal hem gek maken'

Mijn hele lichaam verslapt, en blijft levenloos in het midden van de bus liggen.
Tot de deuren worden geopent en mijn slappe lichaam omhoog wordt gehezen.

Een slangetje wordt in mijn neus gepropt, terwijl mijn handen nog steviger aan elkaar gebonden worden.

Als ze wat zeggen..
Dan doen ze dat ook..

Ik wordt in de cel naast Ashton geplaats, met tussen ons in een raam op 1,5 meter hoogte.
Hij vliegt naar het raam, en begint er als een gek op te bonken.
Ik hoor hem schreeuwen maar kan niks terug schreeuwen.

De man gooit me op het bed, dat je eigenlijk geen bed kan noemen maar een baksteen, met een kussen.
En steekt een infuus in mijn arm.

Langzaam stroomt de vloeitstof, die mijn lichaam nog slapper lijkt te maken mijn aderen binnen.

En stort ik voor ik het weet weg.