Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

034

WHUTTTT Ik sta 3?? in fanfiction! Thanks Aloooooooooootttt!! 
Speciaal voor jullie een nieuw stukje. Whoep Whoep!
Laat maar een reactie en een likie achter <3

4 dagen voor dat alles weer vanaf het begin af aan begint.

Forrest zeikt me om elk klein dingetje af, 
Zo kan ik volgends hem niet eens normaal Jessica afremmen, Terwijl Ashton me dat zo vaak heeft laten doen, dat ik zelfs met mijn ogen dicht haar kan raken.

'Je moet sneller zijn'
'Jij moet niet zo zeiken'

Wanneer we geen ruzie hebben, verzinnen we wel een ander onderwerp om over te bekvechten.
Tot ergernis van Michael die eigenlijk niet anders wil dan rust in de tent, en mij meerdere malen aan de andere kant van het E-station heeft gedropt, en ik weer kwartier terug moest lopen..

Hij is een soort van blauwhelm, altijd maar ruzies goed maken, met het eeuwigen 'Jongens! Hou elkaar heel!'
Hij had ook wel gelijk dat ik Forrest heel moest houden...

De groepen die zijn gemaakt, doormiddel van de kwaliteiten van elk persoon, is helaas voor mij niet zo gunstig, 
En zit ik naast deze laatste 4 dagen met Forrest, straks nogsteeds aan hem vast.

Al maken Michael en Mart, de twee blauwhelmen van de groep het nog een beetje verdraagbaar.

'Gaat het wel?' Michael legt zijn hand op mijn schouder en knijpt er zachtjes in, terwijl ik mijn mes aan het slijpen ben met mijn ogen gepierced op Forrest.
'Ja..' Lieg ik.

Het gaat helemaal niet goed, ik wil hier weg, ik wil het liefst nu in mijn oude bed liggen, en de hele dag in pyjama Netflix kijken met een bak Ben&Jerry's, en de hele dag naar muziek luisteren..
Aangezien hier beneden niemand lijkt te weten dat 'Muziek' bestaat.

'Dat antwoord duurde best lang'
'Ik zei het direct zodra je het vroeg' Antwoord ik verontwaardigt, en stop mijn mes terug in zijn hoesje om hem te beschermen.
'Alsnog duurde het te lang, dus vermoed ik dat het niet waar is. 
Ik ben een speedster he Zoey..
1 seconden is voor mij zo snel, dat ik alles op merk'
'Als je nog even door vraagt, zorg ik ervoor dat je de rest van de dag niet meer kan rennen' Dreig ik, en pak zijn hand vast, die al snel door mijn hand verkoeld wordt.

'Doe normaal' Zegt hij, en trekt zijn hand weg.
'Je bent echt een onuitstaanbare bitch geworden sinds je weer terug bent, 
Ik mis de oude Zoey..
Zorg dat ze weer terug komt, of het wordt allemaal nog erger dan het al is'

Hij had gelijk..
Ik was een bitch geworden, en alleen maar om een dingetje, en dat was Liefde.

Liefde die niet wederzijds was, althans.. Dat is wat altijd door zijn hoofd heen spookte.

Liefde die ik alleen van Forrest zou kunnen krijgen.. Maar dat niet wil, omdat hij niet te vertrouwen is.
Toen niet. Nu niet. Nooit niet.

Het vraagteken in mijn hoofd, waarom ik dit doe wordt met de dag groter.
Waarom doe ik dit?
Wat heeft het voor'n nut voor mij?

Ik kan net zo goed nu weer zo terug stappen in mijn oude leven, en Luke mijn geheugen laten wissen.
Zoals hij had aangeboden,
En zoals ik eigenlijk had moeten aannemen.

Ik zou het ook doen, als het niet aan Ashton lag.
Ik wil hem niet vergeten, en al helemaal niet omdat hij nu waarschijnlijk echt dood is..

1 keer kan je nog overleven, 2 keer?..

I don't think so, do you?

Opgeven is geen optie, en zo kan ik deze strijd niet zomaar opgeven
De strijd tussen mij en Ashton, mij en Hunter, en mij en Forrest.
Falen is geen optie, alleen maar winnen.

En winnen zal ik doen.