Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

069

'Laws.. Wordt wakker.' Langzaam schud ik hem heen en weer.
'Wat is er?'
'Ik haal je hier vandaan, je hebt allang genoeg hier gezeten'
'Zoey.. Zo makkelijk gaat dat niet' Langzaam opent hij zijn ogen, waarvoor ik het kleine sleutelbosje laat bungelen.

'Zo makkelijk gaat dat wel'
Hij glimlacht breed en wrijft de slaap uit zijn ogen.
Nogsteeds kan ik niet aan het idee werken dat je zomaar iemands handen eraf kan halen, laat staan het aanzicht van iemand die stompjes heeft.

Nooit zal hij een normaal whatsappje kunnen versturen, al hebben ze hier niet eens een mobiel laat staan internet.
Of normaal een chipje uit de zak pakken..

'Hoe kom je eraan?'

'Ik heb besloten badass te worden' Grinnik ik en help hem omhoog.

'Heb je Ashton vermoord?'
ik schud mijn hoofd. 'Mooi dan kan ik dat doen' Zucht hij, en loopt moeizaam met me de gangen door richting een wat veiligere plek voor hem om alleen verder te gaan.
'Ashton is nu weer de oude, maar zal zodra dit over is weg gaan en nooit meer terug komen'

'Je gaat me nu echt vertellen dat ik weer mijn broer terug kan hebben en dat hij vrijwillig er voor kiest om mij nooit meer te zien' 

Ik bijt zachtjes op mijn lip en knik. 'Zo'n beetje ja.'

Niet veel verder laat ik Laurence achter waar hij wordt opgevangen door mensen van de groep.

Het liefst was ik bij hem gebleven zo verloren zag hij eruit nadat ik hem had verteld dat zijn broer nooit meer terug zal gaan keren terwijl hij op dit moment zichzelf is.

Of bijna zichzelf is.

Ook Michael was druk bezig om Jessica over de muur heen te krijgen terwijl hij zelf met zijn gehavende rug terug probeerde te vechten al kon hij eigenlijk niet meer.

Ook May en een paar andere leken terug te vechten tegen de mannen van Hunter.

Wanneer mijn ogen die van haar tegemoet komen glimlacht ze even, en gaat vervolgens door met waar ze mee bezig was, mensen vermoorden.. In haar uniform waar duidelijk op te zien was dat ze van Hunter was.

'Kom je?' Ashton die het dode lichaam van Adam als Symbool aan de vlaggenmast met een touw had gehangen pakt mijn hand vast, die daardoor direct onder het bloed zit, en trekt me mee de gangen weer in.

Het was een doolhof, waarvan ik alleen de weg wist naar de kelder.
maar Ashton wist meer, alsof de parasiet die nog ergens in hem zat deze data allemaal met hem deelde, en hij de hele plattegrond nog uit zijn hoofd kende.

'Ik doe het alleen'
Ashton schud zijn hoofd. 'We doen dit samen..'
'Ash het was mijn taak'
'En dit is onze laatste keer samen, dus laten we er iets leuks van maken en samen doen' Antwoord hij en pakt mijn pistool af.
'Okee.' Zucht ik zachtjes en hou mijn hand op om hem weer te innen.
'Maar ik richt op zijn hoofd..'

a/n:
Hoe kunnen we van 12 in fanfic naar 128 zijn gegaan ;O
Anyway.. Thanks for all the votes reacties en stuff, love you all!.
Als jullie vragen hebben over iets/iemand/wat dan ook, schaam je niet! :) xx