Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

066

'Groep 1 valt om stipt 10 uur aan vanuit de lucht'

'Hoe wil je dat voor elkaar krijgen?'

Mijn ogen richten zich op meerdere personen die uit het E-station waren gehaald, die zierlijk hun vleugels uit klappen. 'Zo' Antwoord ik en richt me weer op het grote vel papier waar de hele plattegrond van het paleis op stond.

Zowel van binnen als van buiten.

'Waarom doe jij dit? Ashton is de generaal'
'Die functie heeft hij aan mij gegeven' Antwoord ik en bijt zachtjes op mijn lip.

'Zolang hij weg was, maar hij is nu weer terug'

'Hou erover op.. Zoey is nu de leider' Antwoord Ashton die het kleine huisje dat door Hunter nog amper overeind staat in, en achter me komt staan.

'Anyway' Begin ik weer. 'Groep 2 zal direct via het plein aanvallen zodra 1 binnen is. Groep 3 zullen vervolgens via de hoofdingang naar binnen gaan, wanneer de wachters groep 1 en 2 weg proberen te werken. Hunter bevindt zich dicht bij de hoofdingang, 2 etages hoog, dus ik zal mee gaan met groep 3. Ashton met 2 en Luke met 1.'
'Ik ben het er niet mee eens' Antwoord een van de vrijwilligers uit het e-station.

Ons team was vrij uitgedund dus we hadden wel mensen uit het E-Station nodig.
Ze waren niet getraind en hadden amper wilskracht. Maar we moesten het er mee doen, zonder zouden we het al helemaal niet halen.

'Als je het er niet mee eens bent dan kan je beter terug gaan naar het E-station, en terug komen zodra Hunter dood is' Antwoord Ashton voor me, om de orde nog enigszins erin te houden.
Zijn hand glijd langzaam over zijn arm die vol staat met tattoos en littekens, terwijl zijn andere hand zit te spelen met zijn neusringetje.
Het doet me denken aan de eerste keer dat ik hem ontmoeten.

Hoe erg zijn tattoos en piercings me toen bang maakte, en zijn drugs gebruik iets was wat ik niet bergreep.
Maar nu begrijp ik het, de koude vloeistof die door mijn aderen stroomt is killing, dag in dag uit voel je de pijn die  je eigen lichaam aanricht, terwijl het het zelf produceert.

'Ash..' Zucht ik zachtjes wanneer hij boos de kamer verlaat, samen met 2 vrijwilligers.

'Iedereen die weg wil kan nu opstappen'
Meerdere stappen op, en vertrekken, terwijl minder dan de helft blijft zitten.
'We vertrouwen je' Glimlacht Luke zwakjes.

Ik zucht 'Goed. het plan wordt gewijzigd, we vallen met z'n alle aan via het plein aan de achterkant. We hebben namelijk niet genoeg meer om het te splitsen in 3 groepen'
'Wanneer wil je aanvallen?'
Ik haal mijn schouders op. 'Nu?'
'Pak je wapens en we gaan, iedereen die dit niet wilt doen doet dit maar niet.'

Ik laat de groep van minder dan 20 man alleen achter.

Dit was een suicidemission, maar het moest gedaan worden, de kans dat het wel lukte was er.

Hij was klein maar hij was er wel.
'Waarom is de helft opgestapt?' Vraag Blink die me probeert in te halen.
'Omdat ze geen vertrouwen in me hebben, en Ashton liever als leider zijn'
'Ashton is labiel, hij heeft net twee vrijwillegers in elkaar lopen slaan en moest ervan getrokken worden door 4 man'
'Zijn ze ernstig gewond?'
Ze schud langzaam haar hoofd. 'Nee maar wel her en der verbrand'

Ik zucht zachtjes 'Ik kan niet wachten tot ik kan drinken uit Hunters schedel'

Ze grijnst zwakjes en geeft me mijn pijl en boog aan. 'Richt voor zijn oog'

Ik glimlach en kijk naar de groep die zich langzaam achter me vormt.

Het was vere weg van genoeg maar het was te doen.
Ook Ashton die mee wordt gesleept door 2 mannen, terwijl hij tegenwerkt sluit zich bij de groep aan.

'Okay..'
'Dit is het dan..'