Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

048

"Zoey.. doe rustig" Hoor ik Michael zachtjes zeggen.
Maar negeer hem totaal.
De misschien wel tientallen mannen van Hunter die op ons afstormen doe ik veranderen in ijsjes.
Het maakt me allemaal niet meer uit.

Een week geleden had ik nog moeite met een vlieg doden. terwijl nu in nog geen minuten al meer dan 10 mensen dood zijn.
Of zo goed als dood.

De pijn die Ashton mij heeft gedaan door dood te gaan heeft mijn hart in steen doen veranderen.
Bevroren..
Om vervolgens nooit meer ontdooit te worden.

"Zoey"
Ik kijk Michael aan, en haal mijn kin op. "Wat is er?"
"Je moet hier mee stoppen"
Ik schud mijn hoofd.

Met stoppen krijg ik Ashton niet terug,
Met doorgaan ook niet, maar dan heb ik tenminste het gevoel alsof ik er wat tegen heb gedaan.

"Forrest gaat neer.. nog voordat Hunter gaat"
"En ik help je graag met dat, maar je moet nu echt dimmen Zoey, straks veroorzaak je een tsunami ofzo" Voegt hij eraantoe, en legt zijn hand zachtjes op mijn schouder.

Ik kijk hem wat onzeker aan, en knik uiteindelijk 'oke'

Nogsteeds weerhoudt Michael er me er niet van om Forrest achterna te zitten totdat het zijn dood wordt.
En ik weet precies waar ik moet zoeken.

'Kom' Zeg ik, en pak Michaels hand vast.
"We moeten net buiten de stad voor hem zoeken"
"Zoey ik ga je niet zomaar mensen dood laten maken, straks keert het hele team tegen je"
"Het boeit me niet!" Mopper ik en knijp in zijn hand.
"Breng me alsjeblieft waar ik weze moest"
Aarzelend knikt hij uiteindelijk en zet het op een sprinten.

Michael wist totaal niet waar hij heen moet gaan.
Als ik hier voor het eerst was ook niet.
Maar iets laat me deze straten nooit vergeten.
De straatjes waar ik Forrest al eerder een keer heb proberen te vermoorden, hem heb gezoend, en vervolgends opgepakt zien worden.

Dat waren de straatjes met zo veel herhinderingen.
En straks zal er nog maar een over blijven..
De herinnering hoe ik Forrest van zijn leven beroof, net zoals hij had gedaan bij Ashton.

Ik laat Michaels had los zodra ik voel dat we dicht in de buurt zijn.
De goede parfum die Forrest altijd droeg was nog in de lucht te ruiken.
"Hij is niet ver"
"Zoey... maak hem alsjeblieft niet dood"

"Ik beloof niks"

En dat deed ik zeker ook niet.
Want een ding stond vast.
Forrest laatste uur was van start gegaan, en snel zou hij er niet meer zijn.

A/n : sorryyy kort stukje.
Maar wou jullie niet zonder laten zitten omdat ik het nu erg druk heb met stage en werk :("