Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

027

Ik wordt wakker van het geschreeuw van Ashton.
Meteen ben ik wakker en kan ik niet meer slapen.

Mijn handen waren los gemaakt, het infuus was verwijderd.
Terwijl het slappe gevoelloze gevoel nogsteeds te voelen is.

Ik storm naar het raam toe waar ik mijn hand op leg.
'Jij bent de volgende' Hoor ik uit een van de luidspiekers in mijn kamer komen.
''Kom maar op' Antwoord ik.
'Laat hem alsjeblieft met rust'

Ze negeren mijn verzoek en gaan door met het slaan, met een zweep bij Ashton.
Het oorverdovende gekrijs wordt steeds erger, maar geen een traan laat hij.

Zijn blik kruist die van mij.
Al laat hij geen traan, je ziet de pijn in zijn ogen.
De pure pijn waar hij nu onder lijdt.

'ALSJEBLIEFT!' Schreeuw ik en probeer de lode deur in te trappen.
Al weet ik dat het geen zin heeft. Ik moet het proberen.
Alleen is het maar voor het idee dat ik wat geprobeert heb.

'Jij bent nog wel eens aan de beurt' Hoor ik de stem lachen.

'Stop hiermee!' De wanhoop slaat over in mijn stem.
Ik kan niks..
Mijn lichaam geeft het op, terwijl mijn geest probeert te vechten.
probeert vrij te breken.

Het geschreeuw stopt van Ashton, gevolgd door een stilte.

Een zacht getik is daarna het enige wat ik hoor.
Geen geschreeuw meer, Niet meer de akelige stem van de man.

Ashton's bebloede hand rust aan de andere kant van het raam, dat zo dik is dat het een kogel tegen houdt.

Ik leg mijn hand op die van hem, en kijk hem recht in zijn ogen aan.

Het doet me meer pijn om hem zo te zien, dan het idee wat er misschien met mij later gaat gebeuren.

Ik ben tenslotte de gene die dit alles kan stoppen, dus ze moeten me weg willen werken.
Dat weet ik, dat weet Ashton, en eigenlijk iedereen.
"Je had niet moeten komen" Zegt hij, terwijl hij op het raam bonkt.

"Je had verdomme weg moeten blijven"
"Waarom?"

"Omdat ze je pijn gaan doen"