Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

013

Een beetje onwennig ga ik met mijn bord met eten in de kantine zitten.
Het blijkt dus dat ze rondes doen omdat er anders niet genoeg plaats is.

Het eten valt mee, te lang gekookte broccoli waar geen smaak aan zit. Een klein stukje kipfilet en wat aardappelen.
Dat was het ochtend eten.
Of dit of twee broodjes, waar de meesten kinderen hier aanzitten.

Ik had maar besloten dit te nemen, omdat ik heel lang er mee voort moest.
"Graag alle strijders over een half uur zich verzamelen in N312" luid er uit de luidspiekers.
"Dat is het trainingsveld" Zegt een meisje met paarsig haar zachtjes.

Ik prop snel het eten naar binnen, en spreek geen een woord tegen het meisje.
Ik heb er gewoon geen zin, om nu al sociaal te doen.
Terwijl ik me oude leven mis.

"Ik wou eerst ook niet praten, toen ze me hier heen brachten" Zegt ze zachtjes en glimlacht naar me.
Ik trek een mondhoek op, en klok het vieze water wat hier te krijgen is naar binnen.

Normaal gesproken smaakt water naar niks, maar hier smaakt het naar krijt.
Zoveel kalk als erin zit.

Luke neemt naast me plaats en slaat zijn arm om me heen.
"Sorry Blink, ze is haar tong verloren" Grinnikt hij zachtjes. "Ik ken het, zo zijn ze allemaal in het begin"
"Kan jij ons zo snel naar N312 brengen?" Ze knikt en haalt een appel van nergens maar toch ergens vandaan.
"Hou deze maar bij je, de eerste trainingsdag is het ergst" Zegt ze en overhandigt me de appel.

"Zodra je geld krijgt, moet je pure chocola kopen, zoveel als je kan. Dat houdt je inleven" Zegt ze en geeft me een chocolade reep.
"Blink, zo kan het wel met je gesteel" Ze grijnst breed en haalt een hand door haar haar.
"Ik oefen gewoon mijn krachten, dat is niet strafbaar"

Vanuit haar hand creëert ze een gat, "N312?"
Ze verdwijnt in het gat, en Luke gaat er achteraan. "Kom" zegt hij er half uit hangent.
Ik aarzel eventjes maar stap er toch in.

Aan de andere kant van het gat is een andere kamer, N312 zo te zien.

Ze kan teleporten, dat is zo veel cooler dat een paar ijspegels uit je handen vuren.

"Heey" Ashton glimlacht breed naar me en trekt zijn rubberachtige zwarte laarzen aan, met blauwe details.
Zijn pak is zwart, met een blauw kruis op zijn borst. "Vlieg je niet in de vik in dat ding?"
Hij schud zijn handen en laat een vlammetje over zijn hand heen glijden.
"Het is net een blus deken, al verzwakt het niet mijn aanval.. Net als dat van jou niet kan bevriezen"

Ik kijk naar beneden, mijn benen zijn verpakt in een rubber achter materiaal. Mijn voeten in een soort van aangepaste docter martens.
En mijn bovenlichaam in een strak zwart topje met korte mouwtjes, met daarom heen een cape.
"Waarom moet ik nou weer een cape?"
"Omdat jij op plekken zo min mogelijk je gezicht mag laten zien, en daarom moet je er nu mee leren vechten"

Hij glimlacht en gooit een boog naar mij toe. Luke vangt hem voor me op, en pakt een paar pijlen.
"Niet altijd kan je op je krachten rekenen, denk daaraan"