Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

052

Ik Laat mijn lichaam uitgeput op de grond vallen, en staar naar het levenloze lichaam van Forrest.

'Laat hem anders maar liggen, ik vind het wel fijn om dit te zien'

Luke laat hem gelijk vallen, en komt naast me zitten.

'Ging het makkelijk?'

'Makkelijker dan gedacht' Antwoord ik.

'Ik had gedacht dat ik er nog wel enigszins moeite mee zou hebben'

Hij knikt en legt zijn hand op mijn schouder.

'We moeten verder'

Michael trekt me van de grond af, en geeft me een bidon gevuld met water.

'Hier' Ik knik en neem hem aan.

'Ik heb nog wat voor je' Zegt hij en duwt me een stapeltje kleding in mijn hand.

'Trek dit aan, dit dragen ze bij Hunter, Heb het opgehaald toen ik met Forrest een gezellige D-tour maakte.. Hierdoor val je minder op'

Ik doe zoals hij zegt, en trek mijn broek langzaam uit.

Ik walg letterlijk van mezelf..

Zolang als ik al niet meer heb gedoucht, of een schone onderbroek aangetrokken.

Normaal gesproken douchte ik 2 keer per dag. Niet 1 keer in de 3 maanden met geluk.

'Als jullie nou alvast bij Hunter ongezien naar binnen gaan, dan zoeken wij het rest van het team bij elkaar.. Zodat we zowel hem van buiten als van binnen kunnen verrassen' Zegt Calum, die langzaam zijn vingers tegen elkaar laat schokken.

'Hoe blijven we daar ongezien?' Vraag ik, terwijl ik mezelf in het pakje hijs.

Het leek op een soort van jurkje, met een schattig wit schortje.

Ik voelde me letterlijk als een meisje van 10 die met halloween snoep ging halen.

'Met dat uber lelijke pak' Antwoord Michael, terwijl hij zichzelf letterlijk in nog geen 3 seconden heeft omgekleed.

Hij had een wit overhemd aan, met een witte broek.

'Ik ben alleen bang dat als ik hier in heel hard ren, het in de fik vliegt'

Ik zucht zachtjes. 'Dan ren je niet zo hard' Mopper ik, en ga weer op de grond zitten.

'Ben je er klaar voor?'

Ik schud mijn hoofd.

Hunter was niet heel ver hier vandaan, en zodra we daar naar binnen gaan komen we er ook niet zo heel snel meer uit.

We moeten voorzichtig werken, en ik al helemaal omdat mijn hoofd nogsteeds op elke hoek van de straat hangt.

'Ik zorg er voor dat je vader vrij komt als de tijd zo ver is' Zegt Michael.

Hij pakt zijn handpistool en duwt deze in zijn onderbroek.

'Hier' Mompelt hij, en geeft mij er ook een. 'Stop hem in je bh of ondergoed. Zorg ervoor dat niemand het ziet'

Ik doe zoals hij zegt, en prop het pistool in mijn bh. Gelukkig had ik niet al te kleine borsten, en was het pistool niet al te groot.

'Guys. wees alsjeblieft snel met de hele groep bij elkaar brengen. We redden het daar misschien een week, maar daarna moeten we echt gaan handelen' Luke knikt en geeft Michael een tik in zijn gezicht.

'Het komt goed snelle'

Michael glimlacht breed en gooit mijn op zijn rug.

'Tot dan'

Michael had mijn advies gevolgd van niet al te snel rennen, waardoor ik dit keer voor de verandering wel wat kon zien.

Niet veel later waren we aangekomen bij hunters Paleis?

Het leek tenminste op een paleis.

'Kom' Fluistert Michael, terwijl hij het hek dat naar de binnenplaats lijd open houdt.

'Ik had hem al geopend, toen ik nog wel over muren kon rennen'

Ik knik, en strijk mijn rokje recht zodra ik eronder vandaan ben.

'Val alsjeblieft niet op, ik ben beneden in de keuken. Jij moet de gasten van Hunter verzorgen, en de bedden verschonen.

Als je zegt dat je nieuw bent geloven ze dat bijna allemaal, en zouden ze je helpen'

'Heb je dit al vaker gedaan?' Michael loopt rood aan en knikt zwakjes. 'Vroeger was het eten nogal schaars bij ons, dus kwam ik hier af en toe voor een feest maaltijd.

'HEEY!'

'Doe normaal' Sist Michael, die naar de jongen toeloopt die ons zojuist had geroepen.

Ik loop zo on opvallend mogelijk het Paleis binnen.

Waar ik zoals ik al had verwacht meteen wordt aangesproken.

FUN FUN FUN.