Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

020

'Wat doe je?'
'Je los maken' Fluisterd hij zachtjes terwijl hij het mes in het touw zet.
'Waarom nu wel ineens?'

Kijk dat mijn voeten los maakt snap ik nog wel, maar nu ook mijn handen?

'Omdat je nu eindelijk bedaard bent, en ze je niet meer zoeken'
Ik wrijf over mijn polsen, draai ze eventjes.
'Ik breng je terug naar het E-station'
''Wat?!'

Hij grijnst breed naar me en graait zijn rugzak onder het bed vandaan.
'Ik moet van Ashton jou in veiligheid brengen, dus dat doe ik'
'Waarom heb je me hier dan 3 dagen vast gehouden?'
'Omdat jij zo dom bent om hier te komen'
Hij gooit mijn rugzak naar mij toe en pakt een geweer van zijn bureau.

'Ze weten dat je hier bent, dus daarom hield ik je vast. Omdat ik weet dat jij zo stom bent dat je als ik je los maak je gaat vluchten, en je morgen dood bent'
'Ik ben niet zo dom' Antwoord ik.
'Je bent zo dom dat je hier heen komt met Adam, en zo zijn val in loopt.. Dus ja.. In mijn theorie ben je dom. en niet zo'n beetje ook'

Hij trekt zijn jas aan, en gooit die van mij naar me toe. 'We gaan eerst even een uniform voor je halen, daarna breng ik je terug'
'Ik ga niet weg zonder Ashton'

'Ashton krijgen we niet meer terug'
Hij veterd zijn schoenen, en opent de deur.

Het is donker buiten, Pik zwart eerder.
De straatverlichting staat uit, en vrijwel elk huis heeft zijn licht uit.

'De avond klok staat aan, dus we mogen echt niet gezien worden'
Forrest pakt mijn hand vast en trekt me mee de duisternis in.
'Waarom doe je dit?' Vraag ik zachtjes.
'Omdat niet alleen het E-station hem weg wil hebben, maar ook hier zijn er mensen. Wij weten over het E-station, en jou.. Wat hun plannen zijn..
Ik kan je helpen, ik kan mensen hun powers afnemen voor een korte tijd, daarom kon jij niks.''

Ik snap niks meer van deze hele situatie,
Net als dat ineens weer mijn gedachten aanspringen, en mijn aderen weer ijskoud zijn.

'Ik snap het niet'
'Hoeft ook niet' Antwoord hij en duwt me een huis binnen.

'Hier trek dit aan' Zegt hij en gooit van alles naar mijn hoofd.
'Geef je kleding die je aan had aan mij'
Ik trek mijn broek langzaam uit, en pak de broek die hij naar mijn hoofd had gegooit.

'Kan je alsjeblieft je omdraaien?'
Hij glimlacht zwakjes en draait zich om. 'Moet ik ook mijn handen voor mijn ogen brengen?'
Ik grinnik zachtjes en trek de broek snel aan.
Ook gooi ik mijn shirtje op de grond en trek het gene aan wat Forrest mij had gegeven.

'Mag ik al kijken?'
'Ja' Zucht ik en overhandig hem mijn oude uniform.
'Hij is niet zo goed op je ingesteld'

Forrest gooit mijn kleding op de grond, en pakt een fles vloeistof uit een van de kasten, die hij er overheen gooit.
'Doe jij het?' Grijnst hij naar me. 'Wat?'
'Deze plaats in de fik steken'

Forrest kijkt me ongedurig aan en gooit zijn flippo in de berg met kleding.

'Kom'
'We moeten eerst Ashton-.'
Hij drukt me hard handig tegen de muur aan.
'Ik risceer mijn fucking leven voor je!. Ik steek een gebouw in de fik, geef een buitenstaander een uniform, en smokkel je straks over de grens heen.
Ik lieg tegen mijn team genoten, en kan binnen 2 uur dood zijn..
Ik ga niet terug voor Ashton, doe wat je wilt, maar je haalt het niet levend' Zegt hij en laat me los.

Ik open mijn mond, maar al mijn woorden die ik wou zeggen komen er niet uit.
Misschien ben ik zo stom dat ik zo graag Ashton terug wil hebben, zodat ik eindelijk naar mijn oud vertrouwde huis kan.

'Komen we ooit nog voor hem terug'
'Misschien' Antwoord hij nors en trekt me weer mee de duisternis in.

Het liefst had ik een pijl door zijn hoofd heen geschoten, en mijn eigen weg gegaan.
Ik had immers een uniform aan, en kon daarmee overal in komen.

En dat was ook wat ik deed, op het pijl doro het hoofd gedeelte na tenminsten.
Ergens had ik het gevoel dat hij loog, en dat Adam wel gewoon was wie hij was.

Forrest mag er dan wel leuk uit zien, Maar hij heeft me en opgesloten gehouden, en me verhalen verteld die ik gewoon niet kan geloven.

Ik zet hem op een rennen en glip een steeg naar binnen.
Daar klim ik over een hek, en verdwijn achter een hoekje.