İNTİKAM MEVSİMİ ( TAMAMLANDI)

41. GÜÇ

Bölümleri düzenlerken yine bir 22 Kasım'a denk geldim. 22 Kasım 2020'den üç yıl sonra. 22 Kasım 2023. Doğukan Yeleser 28 yaşında 🥹 iyi ki doğdun güzel kalpli kuzucuk. İyi ki sabahın ilk saatlerinde aklımda belirdin ve kalemime döküldün. İyi ki.

🍂

Şarkılar: Rammstein, Sonne
Boy Epic, Dirty Mind

🍂Keyifli Okumalar🍂

Döngü değiştirilemezdi. Bizim döngümüz... birbirimizi ne kadar uzağa itsekte tekrardan bir araya düşmekti. Bir yatağa girmekti. Birlikte ağlamaktı. Kaybettiğim onun da kaybettiğiydi. Onun da canıydı. Ben her şeyi Doğukan'ın sırtına yüklemiştim. Ölmesini istemiştim. Oğlumun yanında olup onu koruyamayan benken her suçu ona bırakmıştım. İkimiz de beceriksizdik. Bir bebeği koruyamayacak kadar, ölemeyecek kadar beceriksizdik. Doğukan'a, yüzüne baktığımda Arın'ın ölümünü hatırladığımı söylemiştim. Aynı şeyi onun da benim için hissediyor olabilme ihtimalini hiç düşünmeden. Her şeye rağmen beni korumaya çalışmıştı. Göğüs germişti. Dayandığı noktaya kadar direnmiş ve düşmüştü. Benden hasar yemişti, Mert'ten ise tümüyle yıkılmıştı. Gece onu bulduğum hali yüreğimi paramparça etmişti. Yara bere içindeki kolları, alnının kenarındaki dikişten korkmamıştım. Gözlerime bakışından, gerçekten kendini öldürmek istemesinden korkmuştum. Bundan sonra Doğukan'la olmazdı ancak onsuzluğu da kabullenemezdim. Ölmesi beni de öldürürdü. Örtüyü üzerine iyice çekip yataktan çıktım. Benim olan, benden çok uzakta olan Doğukan, omuzlarındaki yükten azade bir uyku çeksin diye odadan çıktım. "Alya, burada mıydın sen?" Salonda oturan Erdal ve Hazal'ın yanına gidip koltuğa çöktüm. Arın'ın yokluğu boşluktu. Beni boğan, sıkıcı bir boşluk. "Doğukan kaza yapmış dün gece. Ona baktım." Erdal'ın desteği ile almaya başladığım psikolojik destek içimdeki acıyı kontrol altında tutmaya başlamıştı. İçtiğim ilaç beni ağlama krizlerinden, intihar düşüncesinden uzak tutuyordu. Yalnızca suçluluğu ve suçlayıcılığı susturmuyordu. "Kaza mı yapmış? İyi mi?"

"İyi. Uyuyor. Uyandığında toparlamış olur." Tüm gece düşündüğüm fikri dile getirmeden önce Erdal'a baktım doğrudan. "Bana bir avukat bulabilir misin Erdal? Boşanma avukatı." İkimiz için de iyi olan bu olacaktı. Bir arada kalmamız mümkün değildi. Boşanmak ikimize de zarar vermeden bitirmenin iyi bir yoluydu. "Elime belge geçene kadar bilmeyecek. Ben kabul ettiririm ona." Bunda şüphelerim olsa da başka yol bırakmayacaktım ona. "İyi bir avukat bulurum senin için. Sadece bundan pişman olma." Başımı iki yana salladım. "Olması gereken bu." Bacaklarımı yukarıya toplayıp kollarımı sardım kendime. Mert bizi satmıştı. Bu halde Doğukan'ın tek noktası bendim. Onu, beni yaşatıp koruması konusunda canlandırmam gerekiyordu. "Alya, seni burada görmek ne güzel." Okan büyük adımlar atıp yanıma oturduğunda kendimi birkaç santim uzaklaştırdım. "Tekrar aramıza dönmezsin diye düşünüyordum. Sevindim." Daha önce Doğukan'ın nefret listesini anlayamadığım olmuştu. Yaşadığım bu süreçte çok iyi anlamıştım. Okan'dan neden nefret ettiğini, onu her fırsatta neden terslediğini. "Seni görünce tadım kaçtı." Samimiyet duygusu yoktu. Beni üzmek için söylediği netti. "Körle yatan şaşı kalkarmış. Doğukan sana neler anlatıyor da bana düşman kesildin?" Ayağa kalkıp Doğukan'ın yanına gidecekken sargılı kolumu tutup çekerek durdurdu beni. "Düşmanlığa gerek yok. Dost olabiliriz." Dikişlerim henüz dört günlüktü ve Okan bunu bilmez gibi canımı acıtıyordu. "Seninle hiçbir şey olmak istemiyorum. Bırak." Kendimi elinden kurtardığımda güldüğünü fark edip hızla arkamı döndüm. "Çok sinir iyi değil Alya." Odaya nefes nefese girdiğimde Doğukan uyku sersemi olduğunu belli eden haliyle bana baktı. "Ne oldu?" Ona söylemek konusunda şüphelerim vardı. Okan'a tahammül seviyesi sıfırın altındaydı. Ona bir şey yaptığında artık burada kalamazdık. Güvenliğimizi riske atmak istemiyordum. "Bir şey olmadı. Sana bakmaya geldim. Hızlı kalkınca başım döndü." İnanmadı ancak zorlamadı da. "İyi misin?" Sırtını deri başlığa dayayıp oturdu. "Önemi yok. Kalkarım şimdi. Sen gidebilirsin." Kendini ağırdan satıyordu. Peki. "Dün söylediklerinle ilgili sormam gereken şeyler var." Başının ağrıdığını gözlerini tam açamayışından anlarken yatağa yaklaştım. "Mert bizimle değil mi?"