İNTİKAM MEVSİMİ ( TAMAMLANDI)

44. NEFRET KUYUSU

Şarkılar: The Neighborhood, W.D.Y.W.F.M?
Beach House, Space Song

  🍂Keyifli okumalar🍂

"Hızlı olmak zorundasın. Birden bire olur her şey." Elimdeki silaha bakıp iç geçirdim. Benden beklediği profesyonellik hamurumda yoktu. "İlla kafaya mı isabet etmesi gerek?" Karşımdaki çelik model hariç her yere sıkmıştım. İyi nişancı olduğumu sanıyordum. "Kafaya sıkamıyorsan eline sıkacaksın. Senin kaçma şansın yok. Tek atışla doğru hamle yapman gerekiyor." Kendi silahını kaldırıp modeli alnından, omzundan ve elinden tek atışta vurduğunda hayranlığımı kazanmıştı. "Bu kadar basitse ben niye yapamıyorum?" Yanıma gelip elimi düzeltip alabildiği kadar nişan aldı. "Basit değil yavrum. Önemli olan adrenalin altında da böyle hareket edebilmek." Tetiğin üstündeki parmağıma dokunduğunda artık yumuşacık olmuş tetiği çektim. Bir insanı vurmuş olsaydım artık kulağı olmayacakı. "Sana bir sır vereyim mi? Savaş, miyop. Seni doğrudan başından vurabilmesi için beş metreden yakınında olman gerekir. Miyop olduğu gibi kötü bir nişancıdır da. Yani o kendine güvenip sana silah çekene kadar senin harekete geçmen mümkün." Son karşılaşmamızda ayaklarıma sıkmaya çalışmış, asfaltı isabet ettirince vazgeçmişti. "Dikkatini dağıtsam, önce bir kez herhangi bir yerine, sonra öldürücü darbe."

"Kulağına sıkmayacaksan olur." Onu ittirip yeniden nişan aldım. Boşa düşen tetiğe anlam veremeyip silahın bozulduğunu düşünerek Doğukan'a baktım. "On iki mermi, Alya. En başta anlattım. Bu silahlara şeytan mermi doldurmaz. Sen içine ne koyarsan o vardır." Sinirim bozulurken elimde olmayarak güldüm. "Cidden benimle evlenerek hata mı yaptın acaba? Senin karışacağın en tehlikeli olay araba kazası olmalıydı." Mermi almaya gidip onu tiye aldım. "Bence sen evlendiğine pişman oldun da, ilk boşanma davasını ben açtığım için gururuna yediremiyorsun." Neyseki mermi doldurmayı öğrenmiş, Kendimi daha fazla küçük düşürmemiştim. "Ben pişman olacağım hiçbir şeyi yapmam gülüm. Şöyle geçmişi bir düşün, samimi olduğumu anlarsın." Daha uzaktan doğrulttuğum silah doğrudan modelin göğsünü bulduğunda olduğum yerde zıpladım. "Çok daha iyi." Zıplarken aklıma gelen bebek birden bire durulmama sebep oldu. "Yeteneğim var, sadece geliştirmem gerekiyor." Yine çektiğim tetikle kurşunlar sözlerimin aksine ormanın derinliklerine gitti. "Keşfedilmemiş yetenek. Hadi eve, bir şeyler yiyip ilaç içeceksin." İki gündür içtiğimi sandığı ilacı avucumda saklayıp çöpe atıyordum. Hamilelikle ilgili hiçbir şeyden şüphe etmesine izin vermiyordum. "Caner'le konuştun mu?" Silahı ona teslim ettiğimde eli belime yerleşmişti. "Konuştum, yanımızda. Mert'i kontrol edecek. Ondan da şüphe ederse biri daha var." Mutfağa kadar yan yana yürüyüp beni ada sandalyesine oturttuğunda buzdolabını açmıştı. "Bu gün Kerim'in hesabını göreceğiz. Buraya davet ettim." Kahvaltılıkları alıp önüme dizmeye başladığında heyecanlanmıştım. "Amcama ve babama anlattım. Durumu bozmayacaklar. Hala patlamadığını sanıyor. Onda anlamam gereken bir şey var. Kartallar'ı neden yok ettirmek istiyor? Bu amcama vefa olsa arkamdan iş çevirmezdi." Kahvaltı tabaklarının üstünü açtığımda bana portakal suyu alıp yanıma oturmuştu. "Belki sahibi olmak istiyordur?"

"Bunu da düşündüm, bu kadar düşmanken iki sebepten sahibi olmak istersin. Amacını değiştirmek, köküyle yok etmek." Karnımdakine zarar verecek her şeyden kaçınsam da hala iştahım yoktu. Beni biraz açlıkla sınasa olmaz mıydı? "Ya da tüm güçlülerden kurtulup tek güç olmak." Peynir ve reçelli bir ekmek hazırlayıp bana uzattı. "Öğreneceğiz." Küçük ısırıklarla tek dilim ekmeği zar zor mideme kabul ettirirken arada Doğukan'ın hatırlatmasıyla portakal suyundan içmiştim. "Yumruk atmayı biliyor musun?" Elimi yumruk pozisyonuna getirip ona doğru savurduğumda hızla geri kaçmıştı. "Parmaklarını kırdın şu an." Elimi tutup parmaklarımı düzelterek nasıl hareket etmem gerektiğini yavaşça gösterdi. "Eğer bu düzlükle vuramazsan yumruğu yiyen kişiden daha çok canın yanar."