TUT ELİMDEN

20.Bölüm TEDAVİ

Sessizce konuşan birilerinin sesini duymaya başladığımda. Yorgun bir şekilde gözlerimi açmaya çalıştım.

Çalıştım çünkü parlak bir ışık gözlerimi aldığı için hemen geri kapattım.

"Asel uyandın sonunda." Berna teyzenin neşeli sesini duyduğumda gözlerimi yavaşça açıp ona baktım.

Gülümseyerek bana bakıyordu ve gözleri dolu doluydu. Onu görmediğim günlerde özlediğimi hissettim.

"Nasılsın kuzum iyi misin ? Sana birşey olacak diye aklımız çıktı." Dediğinde gülümsemeye çalıştım.

"İyiyim Berna teyze merak etme." Sesim çok boğuk çıkmıştı.

Kendimi bomboş hissediyordum. Kalbim acıyordu ama çok sakindim.

Saatlerce ağlamak neden ben diye bağırıp çağırmak istiyordum ama garip bir şekilde çok sakindim.

Odanın kapısı açıldığında o tarafa baktım. Halil amca ve bora tam karşımda dikkatle bana bakıyorlardı.

Borayı incelemeye başladım. Üstünde ki kıyafetler kırışmış ve gözlerinin altı morarmıştı.

Yüzü, gözü çökmüş bir şekilde perişan bir halde tam karşımda bana bakıyordu.

Onun gözlerine baktığım anda gözlerim dolmaya başlamıştı. Bora bunu anladığında hızla yanıma geldi .

Çekingen bir şekilde bir kaç saniye bana baktıktan sonra kollarını bana sardı. Bu benim rahatlamama sebep olmuştu azda olsa.

Hâlâ beni seviyordu o adamın dediği gibi benden vazgeçmemişti.

"Çok korktum ! Sana birşey olsaydı ben nefes alamazdım."

Boynumun ıslanmasıyla boranın ağladığını anlamıştım. Onunla birlikte gözlerim bunu bekliyormuş gibi göz yaşlarımı serbest bıraktım.

"Benden vazgeçtin sandım." Dediğimde bora benden ayrılıp yanıma oturdu.

"Çok korktum beni bırakıp o kıza gittin diye. Seni her beklediğim günün sonunda gelmeyeceğini düşünüp her saniye göz yaşı döktüm."

Göz yaşlarım hızlanmaya başlamıştı. Bora çenemi tutup ona bakmamı sağladı.

"Her gün bıkmadan usanmadan seni aradım her yerde. Gençlerle bakmadığımız yer kalmadı. Polislerle her yeri aradık ama yoktun bulamadım seni hiç bir yerde." Dediğinde kalbimde ki solmuş çiçekler can suyuna kavuşmuş gibi hissettim.

"Sen yokken bir kez olsun mahalleye adım bile atmadım. Sensiz nefes alamaz hale geldim. Sana birşey olacak diye her dakika senin için ölüp senin için tekrar dirildim."

Onun sözleriyle kollarımı boynuna doladım.

"Çok korktum bora, çok kötüydü o günler sensiz olmak o adamın bana yaptıklarından daha ağırdı." Dediğimde aklıma o adamı bıçakladığım gelmişti.

Korkuyla bora'dan ayrıldım. Ellerim titriyordu ben bu ellere kan bulaştırmıştım.

"Güzelim bana bak."

"Asel kızım korkutma bizi."

Boranın ve Berna teyzenin seslerini duyuyordum ama cevap veremiyordum. Ellerimle birlikte bütün bedenim titriyordu ve nefes alamıyordum.

"Doktor çağır baba." Boranın bağırma sesini duyuyordum.

Nefes almam çok daha zor hale geldiğinde ellerim kendiliğinden kalbime gitti.

Gözlerim kapanmadan önce doktor gelmişti. Kolumda hissettiğim acıyla iğne vurduklarını hissetmiştim.

Gözlerim daha fazla dayanamazken azda olsa nefes almaya başlamıştım.