TUT ELİMDEN

17.Bölüm YIKILIŞ

Bedenimde ki acılar kalbimde ki acıdan daha hafif kalıyordu. Babamın beni dövmesi bile bu kadar ağır değildi kalbim için.

Dün beni kaçırdıktan sonra eve götürüp saatlerce dövmesi bile beni bu adama vermesinden daha çok canımı yakmamıştı.

Defalarca kez sordum kendime neden ben diye ama bir cevap bulamamıştım.

Dün o adam beni alıp arabaya zorla bildirdikten sonra eski bir eve getirmişti ve beni bu odaya kilitlemişti.

Umutla beni bulmalarını beklemiştim ama hâlâ burda bu adamla birlikte olmak umutlarımı yavaşça tüketiyordu.

Göz yaşlarım akmaya devam ederken çaresizce tekrar kaçmak için bir plan bulmaya çalıştım.

Bu eve geldiğimizde gördüğüm kadarıyla camlar demirliydi ve tek çıkışta evin kapısıydı.

Beni buraya getiren adam bu odada saatlerce babam gibi beni bayıltana kadar dövmüştü.

Şimdi ise tekrardan gelmesinden korktuğum için sesizce ağlıyordum ve gelmemesi için dua ediyordum.

Polisler eğer bizi bulursa diye ıssız bir mahalleye getirmişti beni.

Kapının kilit sesini duyduğumda korkuyla yerime sindim ve beklemeye başladım.

"Uyanmışsın o zaman kaldığımız yerden devam etmeye ne dersin."dediginde göz yaşlarım daha da hızlandı.

"Duyduğuma göre kendine bir piç bulmuşsun."

Yanıma gelip saçlarımı koparırcasına çektiğinde dudaklarımdan acı dolu bir çığlık kaçtı.

"Yapma lütfen bırak beni babama verdiğin bütün parayı sana iki katı çalışıp veririm. Gerekirse ömrüm boyunca çalışırım öderim ama yeter ki bırak beni." Dediğimde o pis gülümsemesiyle bir kahkaha attı.

"O kadar kolay bırakır mıyım seni sanıyorsun aylardır seni aradım. Eğer sevgilisini elinden aldığın kız biz bulmasaydı hâlâ da aramaya devam edecektim."
Dediğinde melisaya içimden bildiğim bütün küfürleri ettim.

Karnıma sert bir tekme yediğim de çığlık attım. Defalarca kez bu şekilde her yerime vurmaya devam ettiğinde artık bedenimde ki acılardan başka hiç birşey düşünemiyordum.

Acıyla kıvranıp yerde iki büklüm olduğumda saçlarımdan tutup yüzümü yüzüne yaklaştırdı.

O iğrenç yüzüne yakın olmak midemin bulunmasına sebep olurken tiksintiyle ona baktım.

"Artık seni kimse elimden kurtaramaz. O piç sevgilin de eski sevgilisine döner bir kaç gün sonra seni unutup." Dediginde kalbim bu sözlerle paramparça oldu.

Ya dediği gibi beni kimse bulamazsa ya bu adam bana zarar verirse o zaman ne olacaktı.

Belkide bora dediği gibi beni aramayı bırakıp melisaya dönerdi. Zaten onunla yıllarca sevgili olduğuna göre onu sevmişti.

Beni de sadece sevdiğini sanmıştı. Bu düşünceler beni kahrediyordu.

"Bırak beni ne olursun." Diye ağlayarak konuştuğum da adam bunu duymamış gibi davrandı.

"Seninle daha çok işim var güzelim bu güzel bedenine önce işkence edip sonra zevkle altıma alacağım." Dediğinde boğazımda iğrenç bir tat oluştu.

Midem bulanmaya başladığında kusmaya başladım. Bu onu daha çok sinirlendirmiş olmalıydı ki öfkeyle yüzüme yumruk attı.

Beklemediğim darbe karşısında acı bütün bedenimi ele geçirdi. Acıyla oturduğum yere daha çok sindim.