TUT ELİMDEN

3.Bölüm YENİ BAŞLANGIÇ

Güne huzurlu başlamak benim için imkansız bir hayalden ibaretken. Bugün günüme huzurlu ve sakin bir şekilde başlamıştım.

Bugünün gelmesi için yıllarca beklemiştim. Gözümü açtığımda dayak yeme korkusu ile değilde huzurlu ve mutlu bir şekilde uyanmıştım.

Uyandığım zaman ilk bir beş dakika bu huzuru yadırgasamda. Sonrasında kendime gülerek yataktan kalkıp güzel bir kahvaltı hazırladım.

Kahvaltımı yaptığımda bulaşıkları yıkadım ve kahve yapmak için fincan aramaya başladım. Uzun zamandır keyifli bir şekilde kahve içmemiştim ve şuanda kahve içeceğim için bile çok mutluydum.

İnsan huzur ve mutluluk duygusunu tatmadığı zaman en ufak şeyle bile mutlu oluyordu.

Evet kahve içeceğim için sevinmem kulağa komik geliyordu ama en son annem ölmeden önce huzurlu bir şekilde kahve içmiştim.

O zamandan sonrası ise tamamen karanlıktı. Babamla annem olmadan tek başıma mücadele etmiştim ve bu gerçekten çok zordu.

Evet annem öldüğünde çok üzgün ve kimsesiz kalmıştım ama bir yandan da annemin acıları bittiği için huzurluydum.

O hasta haliyle bile babam hiç durmadan anneme eziyet ediyordu. Annem öldüğünde ise bir tek ben kaldığım zaman sanki annemin yerinede beni döver gibiydi.

Artık daha zalim ve daha acımasız olmuştu. Liseye göndermek istemediği için kaydımı almıştı. Öğretmenlerimin babamdan gizli beni açıktan okuttuğunu bilseydi kesin beni öldürürdü.

Neyse ki babam öğrenmeden işe gidiyorum diyerekten gizlice sınavlara girmiştim ve liseyi bitirmiştim.

Kapının çalmasıyla korkuyla daldığım düşüncelerden çıktım. Elim ayağım titremeye başlamıştı.

"Allahım lütfen babam olmasın geç bulduğum huzurumu erken kaybetmek istemiyorum."

Kapı tekrar çaldığında ağlayarak kapıya gittim.
"Kimsiniz"

Sesim varla yok arasında çıkarken babam olmaması için içimden bildiğim bütün duaları okumaya başlamıştım.
"Kızım ben ev sahibinin eşiyim"

Duyduğum kadın sesiyle derin bir nefes aldım ve hızla göz yaşlarımı silip kapıyı açtım.
"Hoşgeldiniz buyrun içeri geçelim."

"Hoş buldum kızım eşim dün senden bahsetti ve iyimisin diye gelip görmek istedim."

Yüzümde ki morluklar ve dün ki görüntüm aklıma gelince acınası bir durumda olduğumu bir kez daha anladım.

"Sağolun iyiyim çok şükür. Ayakta kaldınız siz söyle oturun ben kahve yapıp hemen geliyorum size."

Ben mutfağa girdiğimde teyzenin itiraz dolu sözlerini duydum. İtirazlarını görmezden gelip hızlı bir şekilde kahveleri hazırlamaya başladım.

Annem her zaman eve gelen misafire bir bardak su bile olsa ikram et kızım derdi. Ben annemden hep böyle görmüştüm.

Babam yüzünden evimize kimse gelmesede annem herşeyi bana öğretip çoğu kez nasihatlar vermişti.

Kahveler hazır olduğunda fincanlara doldurup yanına iki bardak su koyup salona geçtim.

Teyzenin önüne sehba koyup tepside ki kahveleri üzerine bıraktım. İşim bittiğinde teyzeye dönüp ufak bir tebessümle ona baktım.

"Ne zahmet ettin kızım eşim seni anlatınca içimden bir ses iyi misin diye kontröl etmemi söyledi. Bende dayanamayıp seni görmek istedim."

Teyzenin söyledikleri içime batsada hâlâ böyle güzel yürekli insanların olduğunu görmek beni mutlu etmişti.