TUT ELİMDEN

1.Bölüm ACI

Gece yarısı kapının kırılacak şekilde çalmasıyla korkuyla yataktan kalktım.

Odadan çıkıp kapıya baktığımda korkuyla geri adım attım.
"Aç lan kapıyı küçük fahişe"

Babamın bağırmasıyla hemen kapıyı açtım ve babamdan gelecek darbeyi bekledim.
"Neden geç açtın lan kapıyı ben sana demedim mi bidaha bu kapıyı çaldığım gibi açacaksın diye."

Babamın bağırmasıyla yerimden korkuyla sıçradım.
"Özür dilerim baba seni beklerken uyuya kalmışım duyar duymaz hemen geldim."

Babamın bana yaklaşıp sert bir şekilde tokat atmasıyla korkuyla ona baktım. Bu gecede babamın beni döveceğini anladığımda korkuyla kaçmaya çalıştım .

Saçımın sert bir şekilde çekilmesiyle acı bir şekilde bağırdım.
"Nereye kaçacaksın lan, seni gebertirim anladım mı beni. Seni gebertir leşini köpeklere yem ederim."

Babamın bağırıp beni yere fırlatmasıyla kâbusun başladığını anladım.

Babam hiç durmadan karnıma art arda tekmelerini atarken acı çığlıklarımı kimse duymuyordu.

Babam yorulmuş olacak ki tekme atmayı bırakmıştı. Önüme gelip bir anda saçımı tuttu ve bütün gücü ile çekmeye başladı.

"Yarın hazırlan seni isteyen biri var. "
Babamın bu sözleri yüreğime hançer gibi saplanmıştı.

Bu zamana kadar yediğim her dayağa susup oturmuştum. Eve kadın bile getirip annemin yatağında saattlerce sevişmişlerdi.

Ama bu defa olmazdı beni başkasına bir malmışım gibi veremezdi. Bu zamana kadar susmuş olmam tanımadığım bir adamla evlenmeyi kabul edeceğim anlamına gelmiyordu.
"Baba ben istemiyorum"

Babam bir hışımla bana geldi ve tekrardan beni dövmeye başladı.
"Yarın bu evden def olup gideceksin. Başka çaren yok seni sattım ve sende gideceksin."

Babamın hiç durmadan vücuduma uyguladığı şiddet gözlerimin kapanmasıyla son bulmuştu.

Sabah gözlerimi açtığımda salonda yerde yattığımı gördüm. Yavaşça kalkmaya çalışırken canımın yanması ile acı bir şekilde çığlık attım.

Babamın horlama sesini duyduğumda elimi ağzıma kapattım ve ağlaya ağlaya yerden kalkıp odama geldim.

Kendimi yatağa bıraktığımda hayatımı düşünmeye başladım.

Ben 20 yaşında genç bir kızdım.
İsmim Asel, tek çocuğum ve bu hayatta bir tek babam var.
Annem 5 yıl önce kanser hastası olduğu için vefat etmişti.

Babamın tek çocuğu olmama rağmen beni hiç bir zaman sevmedi. Annem hayatta olduğu zaman her gece mutlaka birimizi döverdi.

Zavallı annem en sonunda kanser olmuştu ve 1 yıl içinde vefat etmişti. Ben bu adamla tek başıma kalmıştım. Annem olmadığı için hergün eve başka başka kadınlar gelirdi.

Kadınlar gittiğinde ise beni çağırıp bir güzel döverdi. Bazen keşke bende annem gibi ölseydim ve bu adamdan kurtulsaydım diye çoğu kez düşünmüştüm.

Defalarca kez bu evden kaçmaya çalışmıştım. Ama her defasında tekrardan bu evde buluyordum kendimi.

Babamın beni satmaya çalışmasına izin vermeyecektim. Kafaya koymuştum kaçıp gidecektim.

Hem bu evden hemde babam olacak o herifren kurtulacaktım. Yarın sabah babam sızar sızmaz bu evden kurtulacaktım.

Ondan öncesinde ise o adamla görüşüp onu istemediğimi söyleyecektim. Bugün akşam bize gelecekti ve ben babam bizi tek bıraktığında onu istemediğimi anlatmaya çalışacaktım.