MAFYA PSİKOLOĞUM ~KTH~

18. BÖLÜM YAVAŞ

Soo bin: Yn baban ö-öldü.

Yn: NEEE n-nasıl yani?

Min Seo: Noldu ya?

Telefonu hoparlöre aldım elim ayağım titriyordu.

Soo bin: Kahvaltı yaparken kalp krizinden öldü.

Yn: Soo bin nerdesiniz şu an?

Soo bin: Size konum atıcam oraya gelin.

Yn: Tamam.

Telefonu kapattım ne yapacağımı şaşırdım dondum kaldım şimdi her şey düzelmiş ken mi bırakıcaktı beni ben onu affetmişken nasıl giderdi.

Min Seo: Yn doğru mu YN CEVAP VER.

Yn: Arabanın anahtarını ver.

V: Bizde geliyoruz yürüyün.

Hızlı koşarak arabaya bindim. Gözlerim deki yaşları tutamadım ve saldım gerçekten bu hayat neden bu kadar acımasız dı ya da bana mı öyle geliyordu her şey düzelecek ken neden bir anda gitti. Telefona gelen mesajla kendimi toplayıp mesaja baktım Soo bin konum atmıştı.

Yn: Al telefonu buraya gidicez.

V: Ver bakıyım ve ağlamayı da kes.

Yn: senle uğraşamam babam ölmüş ya bas şu gaza biraz.

Min Seo da bende ağlıyorduk bir anda her şey oluyormuş.

Min Seo: Durduk yere niye kalp krizi geçirdi ki?

Yn: Ne zaman olacağını sanki biliyor muyuz orda olasaydım kurtarırım onuu benim suçum hepsii.

Min Seo: Sus bizim bir suçumuz yok demek ki zamanı gelmiş.

Jk: Min Seo haklı ağlamayın ya.

Yn: Şu arabaya biraz bas yoksa ben sürücem.

V: Tamam cezamı yiyelim.

Yn: Benim babam ölmüş babam hiç bir şey umrumda değil şuan bas yeter ki sen.

Suga: Bas.

Cama bakarak devam ettik aradan bilmem kaç dakika sonra gelmiştik hızlı bir şekilde arabadan indim gömüyorlardı. Koşarak durdurmaya çalıştım bir işe yaramayacağını bile bile.

Yn: B-BABAA NOLUR DURUN atmayın toprağı.

Joon: Yn gel abicim.

Min Seo: B-babaaa hani beni hiç bırakmıycaktın söz vermiştin bırakın atmayın toprağı.

Soo bin: Min Seo gel canım sakin olun.

Yn: Bıraaak beni abii.

Joon: Yn sana dur dedim alışacaksın buna hepimiz alışacaz.

Kendimi yere attım her kes çok garip bakıyordu acıyormuş gibi Min Seo hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam ediyor bense ne yapacağımı şaşırmış ağlamaya devam ediyordum.

Gerçekten ben ne yapıcaktım aileme nasıl bakıcaktım o kadar şeyi nasıl kaldırabilirdim bunu ben bile bilmiyordum. Zaman her şeyi düzeltecektir umarım.

Sonunda cenaze töreni bitmişti bense hala topraklarda oturuyordum şimdi napabilirim ki Min Seo var Soo bin var abim var nasıl bakabilirdim gerçekten çok zormuş düşüncesi bile.

Joon: Eve gidiyoruz kalkın.

Min Seo: Biraz daha dursaydık.

Soo bin: Daha çok geliriz.

( Annem hep der daha çok geliriz diye ama hiç gitmedik.)

Joon: Kalk hadi Yn.

Elini uzattı bende tutup kalkıyordum ama yaramı unutmuştum eve gidince pansuman yapıcaktım. Tabi Joon görene kadar.