"Είσαι διπολικός και αυτό σε καθιστά τοξικό απέναντι στους άλλους"
[...]
Η Πηνελόπη Κλάρκ, αποτελώντας την εξαίρεση για την οικογένεια της, είναι κάτοχος μαγικών ικανοτήτων. Η πιο ικανή σχολή για μάγους και μάγισ...
"Μπισκοτάκι!!" ακούω τη φωνή του θείου μου, Μάγκνους. Αλλάζω πλευρά έχοντας ακόμη κλειστά τα μάτια μου. Τραβάω τη κουβέρτα που με σκεπάζει πάνω καλύπτοντας με, ολόκληρη. Εύχομαι μέσα μου να μην αρπάξει το πάπλωμα όμως μετά από λίγο το κανει. Αισθάνομαι κρύο αέρα να εισβάλει στις πιτζάμες μου και να ταράζει τις πατούσες μου.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"Θα έπρεπε να είχες ξυπνήσει εδώ και μια ώρα" αναφέρει ενώ ταυτόχρονα ανοίγει τα παντζούρια του δωματίου μου. Εγώ ακόμη είχα κλειστά τα μάτια και σκεπασμένο το πρόσωπο με το χνουδωτό μου μαξιλάρι.
"Στο Hogwarts δεν δέχονται αργοπορημένες μαθήτριες, οπότε πρέπει να βιαστείς." επιμένει ενώ ξαπλώνει στο κρεβάτι μου ακριβώς δίπλα σε εμένα. Αρπάζει το μαζιλαρι μου και το πετάει στο πάτωμα. Ανοίγω απότομα τα μάτια και τον κοιτάω με νευριασμένο ύφος. Μα το χνουδωτό μου μαξιλάρι;
"Τι; Δεν θα το χρειαστείς." λέει με σιγουριά και αμέσως επιτίθεται με τα χέρια του προς την κοιλιά μου. Αρχίζει να με γαργαλαει, μανιακά. Εγώ όπως πάντα, ξεκαρδιζομαι στα γέλια και τον παρακαλάω να με αφήσει. Με δυσκολία βέβαια έβγαινε η φωνή μου. Μετακινούμαι ασυναίσθητα λίγο πιο πέρα με αποτέλεσμα να προσγειωθω στο ξύλινο πάτωμα του σπιτιού.
"Αυτό ήταν απαράδεκτο" λέω και σηκώνομαι γρήγορα. Τοποθετώ απευθείας τα χέρια μου σταυρωμένα κάτω από το στήθος και τον κοιτάζω, για ακόμη μια φορά. Ένιωθα ήδη το φρύδι μου υπερυψωμένο. Σηκώνεται και αυτος πλησιάζοντας με. Ήρθε από πίσω μου και ακουμπώντας τους ώμους μου χάιδεψε τα μαλλιά μου, χαλαρά. Ήξερε πόσο μου άρεσε αυτή η αίσθηση. Ύστερα με σπρώξε προς το μπάνιο, βιαστικά.
"Πάω να ετοιμάσω πρωινό, εσύ τώρα πρέπει να ετοιμαστείς. Κάνε γρήγορα μικρή Clarissa." με προτρέπει να βιαστώ ενώ κατεβαινει από τις σκάλες με προορισμό την κουζίνα. Πότε δεν με αποκαλούσε με το όνομα μου. Όχι επειδή δεν του άρεσε, αλλά λόγω της μητέρας μου. Της είχε απίστευτη αδυναμία απο όσα μου είχε ηδη πει. Έτσι με φώναζε καμία φορά Clarissa, όπως εκείνη. Επίσης του άρεσε καθημερινά να με αποκαλεί με ενα διαφορετικό υποκοριστικό. Δεν με ενοχλούσε όμως. Πάντα ήταν δημιουργικός και είχα την απορία να ακούσω ποιο είναι το καινούριο μου παρατσούκλι. Είχε όμως μια ιδιαίτερη κλίση θα έλεγα στο 'μπισκοτακι'.
