Without Me | Sope

1.7

Kısa bir bölümcük ile selamlar efenim.. Umarım iyisinizdir, yaşadığınız şehirde su durumlarınız nasıl bilmem ama lütfen şu sıralar suyu çok dikkatli kullanın. 

Keyifli okumalar...
--------------

Anıları kurcalamak çok bunaltıcı ama içimi temizlemek istiyorum.

"7. sınıfı bitirdiğim yaz şişmanlar kampında 10 kilo verdim."

Şişmanlar kampı demek bile miğdemi bulandırıyor.

"Kamptan sonra uzadım. 23 kilo verdim. Yetimhane annesi "Çok hoş duruyorsun Y. Yakışıklılığın ortaya çıkmış. Çok hızlı büyüyorsun bebeğim benim minik Y'me ne oldu" diyordu."

Üzgünüm Bayan Kim, o öldü.

İçimdeki son umut kırıntısını o seneki şişmanlar kampında öldürmüşlerdi.

Hatırlamak istemiyordum. O cehennemi tekrar hatırlamanın bana bir yararı yok.

İç çekip devam ettim. "O zamanlar hiçbir şeyin değişmeyeceğini anladım. Uzun ya da kısa olayım, obez ya da zayıf. Bunlar bir şey değiştirmezdi çünkü ben doğuştan eziktim."

Yazıp yüklediğim sırada ekranda bir mesaj belirdi: 

Hobisue: Keşke bana mesaj atsan. Bir konuda tavsiyene ihtiyacım var Yoongi. yazıyordu.

Ne tavsiyesi? Benden mi? Bir süre ekrana baktım. Ona cevap yazarsam onun ile iletişim kurmak istediğimi düşünür ve ona cevap vermeyi kesersem hayal kırıklığına uğrayabilir. Umut vermek istemiyorum.

Ablam kapıdan kafasını uzattı. "Uyanmışsın."

Tableti kapatıp komidinin üzerine bıraktım. Ne ara sabah olmuştu?

"Tableti Hoseok mu verdi?"

Kafamı sallayabilirdim ama tepki vermemeyi seçtim.

"Bir arkadaş edinebilmene sevindim." Elimi tuttu. "Malum konuşmalar falan gerekiyor mu? Biliyorsun seni yargılamam Yoongi, istediğin cinsten hoşlanabilirsin yeter ki kendini incitme ve kırma."

Ben yalnız öleceğim.

"Senin için hâlâ endişeleniyorum Yoongi."

Hissiz elimi okşadı. Derim alev alıyordu sanki. "Yaptıklarını yapmana sebep olan şey hakkında konuşabilsek keşke."

Anlamazsın, anlayamazsın abla. Sen benim normal olduğumu düşünüyorsun çünkü öyle olmamamı istiyorsun.

"Belki de yerinde bırakmak en iyisidir." Elimi hafifçe okşadı. "Seni ne kadar sevdiğimi ve yanımda olduğun için ne kadar mutlu olduğumu bil, Namjoon ağabeyin içinde geçerli bebeğim." deyip elini çekti.

Söyleme gereksiniminin altında ezilip parçalanmamak için var gücümle uğraşıyordum.

"Bu yaz Daegu'ya gidip halamları ve kuzenleri görelim diyorum. Hem onları artık namjoon ile de tanıştırmamın vakti onu da alırız."

Umut ile bakıyordu. Cevap vericeğimi düşünüyordu.

"Ne dersin?"

İstediğini yap abla. Mutlu olucaksınız eğer evlilik programını bile şimdiden yapabilirsin. Nasıl olsa burada olmayacağım.

Omzumu sıkıp, "Seni tahmin edemeyeceğinden çok seviyorum."

Biliyorum, kendince, umutsuzca beni sevmeye çalıştığını biliyorum. 
-Belki de gerçekten seviyor.-

Bazı durumlarda sevgiyi hissetmediğim için küfür etsem de, ne olursa olsun kendimi şükrederken buluyordum.

Bölümde hatalarım varsa özür dilerim kontrol edecek vaktim yoktu maalesef. Kendinize iyi bakın, oy ve yorumlarınızı eksit etmeyin...Sizi seviyoreeeeeeee :)