Son zil çaldığında çantamı alıp hızla dışarı çıkıp banka oturdum. "Bugün hava açık ve güzel yani tam kitap okumalık" Bir an kafamı kaldırıp ona baktım.
"Havayı içine çek...Gerçekten güzel kokuyor." dedi. Giydiği siyah tişört ve kot şort yakışmıştı. Bana gülümseyerek bakıyordu.
Bana bakma...
Bankın yan tarafına kayıp ona sırtımı döndüm ve kitabımı çıkardım. Hava çok sıcaktı ve okul neredeyse boşalmaya başlamıştı. Şarkı mırıldanmaya başladı, sesi hoştu.
"Madem ben ilgini çekmiyorum, buna ne dersin?" deyip bir peluş aslan çıkardı. "Adını kararlaştırmadım ama alex ya da hope olabilir diye düşündüm."
Birden yaklaştırınca korkup bankta arkaya kaydım ama kalçam boşa geldi ve yere yapıştım.
Tanrım kalçam!
"Okşamak ister misin? Yumuşacıktır. Baktım muhteşem kişiliğim etkilememeye başlayınca bende çocukluk arkadaşım ile tavlamaya karar verdim." Ufak bir kahkaha attı.
Tuhaf bir çocuktu. Çok tuhaf...
Hâlâ yerde oturduğumu fark edince hızla kalkıp çantamı alarak okul kapısına doğru yürüdüm.
"Dur, tamam. Özür dilerim." Koşarak yanıma gelip önümü kesti. "Özür dilerim, neden kaçıyorsun anlamadım ama özür dilerim."
Onun ile daha fazla kalmak istemiyordum.
Nerede bu lanet olası ablam!
Benden iki adım uzaklaştı. Okul kapısına ilerlediğimde kapı kilitliydi. Mecbur şekilde banka ilerleyip geri oturdum ve kitabımı açtım.
Peşimden geldi ve yanıma oturdu. "Bu kıza çok acıyorum adama deli gibi aşık ama adamın bundan haberi bile yok." dedi kitabıma eğilip.
Uzak dur benden.
Pürüzsüz bir gülümseme ile benden uzaklaştı ve beni inceledi.
Çirkin olduğumun farkındayım.
Elimde olmadan kanım yanaklarıma hücum etti. Kalem ile kâğıt çıkartıp "Neye bakıyorsun?" yazdım ve ona gösterdim.
Okudu.
Bir süre cevap vermedi. Ahmak.
Banktaki çantasını alıp üç boyutlu bir defter çıkarttı. Çok güzeldi. Dokunmak için elimi uzattım. "Dokunmak ister misin?" diye sordu.
Özel eşyasına dokunmamalıyım.
Hafifçe elledim. Cildim acıyor.
Köşeden ablamın aracı gelince ayağa kalktım. Araba durunca hızla içeri atladım. Çocuk arabaya yaklaştı.
Çalıştır şu lanet arabayı!
Camı tıklattı.
HADİSENE!
Hafifçe ablama döndüğümde bana "Ne yapmalıyım?" der gibi bakıyordu.
Cam açılıyor. Tanrım ne yapıyor bu?!
Hafifçe kafasıyla selam vererek "Merhaba." dedi. "Ben Jung hoseok." Ablam gülümseyerek çocuğa kendini tanıttı.
Tanrım ablam onu sevmiş olamaz değil mi?
"Tanıştığıma çok sevindim Bayan seorok." camdan uzaklaşıp el salladı.
İnanamıyorum ablam onu sevmişti.
Bölüm içi yanlışlarım varsa özür dilerim Kitabın nasıl gittiğini belirtirseniz çok sevinirim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Without Me | Sope
FanfictionAğır depresyonda olan bir çocuk ve onu anlayıp, ona umut olmak isteyen bir diğer çocuğun hikâyesi. " "Utanacağın ya da korkacağın bir şey yok." Biraz daha yaklaşıp saçımı öpüp, kokladığında sesli bir şekilde ağlamaya başladım. " Tüm telif hakları so...
