ေစာက္ေခ်ာ system(Completed)

Real life 11

[Zawgyi]

🐇🐇🐇🐇🐇🐇
🥕🥕🥕🥕🥕🥕

"တိတိ နဲ႔ လုလု..ျမန္ျမန္လာေလ..ခနက ေျပာေတာ့ ေဆး႐ုံလိုကၼယ္ဆို.."

ဖုန္းဟြား..ေဒါက္ဖိနပ္ေကာက္စီးရင္းက ဆိုဖာမွာ ထိုင္ေနတဲ့၂ေယာက္ကို ေမးလိုက္သည္..

"မလိုက္ေတာ့ဘူး..တီတီပဲ သြားေတာ့.."

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူတို႔၂ေယာက္ တီဗီရီမုတ္ယူကာ တီဗီဖြင့္လိုက္သည္..

သူတို႔ အခန္းျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အံကိုက္ပင္ အန္တီဖုန္းဟြားက အခန္းထဲ ဝင္လာတယ္..

သူတို႔၂ေယာက္ ပါးပါးက ေဆး႐ုံမွာဆိုလို႔ စိတ္ပူၿပီး ကမန္းကတမ္း အက်ႌလဲလိုက္တာ..

ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့မွ ေဆး႐ုံတက္ေနရတာ ပါးပါးမဟုတ္ဘဲ ဟိုလူႀကီး ျဖစ္ေနတာ သိလိုက္ရတယ္..

အဲ့လူရွိတဲ့ေဆး႐ုံကို ဘာကိစၥ သြားရမွာလဲ..ပါးပါး ဒဏ္ရာမရရင္ ၿပီးတာပဲ..

အဲ့လူအတြက္ကေတာ့ ဘဝအဆုံးသတ္မေရာက္မခ်င္း စိတ္မဝင္စားဘူး..

အဲ့လူရဲ႕ အဆုံးသတ္ကို သူတို႔ စိတ္ဝင္စားတာကလည္း အဲ့လူ မရွိရင္ ပါးပါး ဝမ္းနည္းေနရမွာ စိုးလို႔..

ေျပာမႏိုင္တဲ့ တူေလး၂ေယာက္ေၾကာင့္ ဖုန္းဟြား မတတ္သာတဲ့အဆုံး ကားေသာ့ယူကာ အိမ္ဝင္းအျပင္ကို ထြက္လိုက္သည္..

႐ုတ္တရပ္ သူမေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန္႔သြားသည္..

"ကိုကို!"

မင္းယြမ္ ဖုန္းဟြားကို ဂ႐ုမစိုက္အားေပ..သူ႔လူေတြဘက္လွည့္ကာ အမိန္႔ေပးလိုက္သည္..

"တံခါးေတြ ပိတ္ထား..ဘယ္သူမွ ဝင္မလာေစနဲ႔..W ေခါင္းေဆာင္လည္း အဝင္မခံနဲ႔.."

"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ေလး.."

"ကိုကို. ဘာျဖစ္လာတာလဲ.."

သူမ..အိတ္ကို ေဘးတေစာင္းလြယ္ကာ အေျပးအလႊားေမးလိုက္သည္..

"အကိုက်န္း႐ႊမ္ေရာ..သူ လိုက္သြားတယ္မဟုတ္ဘူးလား..ဘာလို႔ အတူပါမလာတာလဲ..ဘာျဖစ္လာတာလဲ..က်န္း႐ႊမ္နဲ႔ ရန္ျဖစ္လာတာလား.."

"ဖုန္းဟြား..ကိုကို ပင္ပန္းေနတယ္..အထဲဝင္ပါရေစဦး.."

မင္းယြမ္ နာေနတဲ့ေျခေထာက္ကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ တစ္လွမ္းခ်င္း ဖိနင္းကာ အထဲကို ေလ်ာက္လာလိုက္သည္..