AGMEN

Sürpriz Misafirler (5.Bölüm)

Yavaş, ve temkin adımlarla kasadaki kadına doğru ilerledi Karmen. Elaya kaçan gözleri etraftaki her hangi bir canlının olup olmadığını kestirmeye çalışıyordu. Tıpkı bir radar gibi tepeden tırnağa her yeri taradı. Kasayı gözeten iki kameranın olduğunu gördü. Onun için sorun değildi. Hiçbir şey fark edilmeden bu işi halledebilir, buradan diğerleriyle beraber çıkabilirdi.

Güveniyordu.

Hem kendine hem de diğer Karmen'e.

Adımlarının yanında sadece kendinin duyabileceği adım sesleri eklendiğinde kafasını çevirmedi. Ne söyleyeceğini biliyordu. ''Umarım düşündüğüm şeyi yapmazsın?'' Cevap vermedi. Cevap vermeyişi aslında diğer Karmen için bir cevaptı.

Kasanın önüne geldiğinde genç kadın kafasını kaldırarak gülümsedi. Gözleri Karmen'i süzmeden edememişti. Karmen'in güzel dudakları tıpkı kadının ki gibi yukarı doğru hafifçe kıvrıldı. ''Size nasıl yardımcı olabilirim?'' Sözlerinin altına sesiyle sıkıştırmış olduğu bir ima vardı.

Karmen, önce kafasını göstermeyecek şekilde kaldırıp iki kamerayı gözlemledi. Ardından kafasını tekrar kadına doğru çevirdi. Kadın hala gülümsemeye devam ediyordu. Bu diğer Karmen için sinir bozucuydu. Hafifçe kadına daha çok yaklaştı. Bakışlarını etkileyici tutabilmek için kendiyle savaşıyordu.

Dirseklerini kasaya yaslayıp kadının küçük yüzüne daha fazla yaklaştı. Kadının nefesinin titrediğini hissetmişti. Gülümsemesi aniden yüzünde solduğunda kadının heyecanı tıpkı kaynar sular akıtır gibi yavaşça solmaya başladı. Bunu daha öncede yapmıştı, ama bu sefer içinde çok farklı bir his oluşmuştu.

Gözlerini kadının gözlerine kilitledi. Kadının beyni artık Karmen'in beynine kilitlenmişti. Ruhu ayaktayken derin bir uykuya dalmış, artık bedenin kilit noktası o idi. İyice odaklandı. Kamera şu an onları flört eden iki insan gibi görüyordu.

''Dediklerimi tekrar et.''

Sesinin keskin kokusu tüm marketi sarmıştı. Kadın kapalı ve hipnoz olmuş beyinle kafasını salladı. Bir an için bile gözlerinin irtibatı kesilmiyordu. Gözünü bile kırpmadan bakıyordu. ''Çantandan kredi kartını çıkar.'' Kadın tekrar kafasını salladı.

Gözlerini onun gözlerinden ayırmadan yere doğru eğildi. O İstese bile gözlerini çekemezdi. Karmen ve onun beyinleri gözleri aracılığıyla birbirine bağlanmıştı. Tek fark, ikisi de Karmen'in beynini kullanıyordu. Kontrol ondaydı.

Çantasını kucağına alıp küçük, yeşil bir cüzdandan kredi kartını çıkardı. ''Şimdi onu pos cihazına tak.'' Kadın aynı düzlükte kafasını sallayıp kartı pos cihazına taktı. Tam olarak yaptıkları alışveriş tutarını bilmesi mümkün değildi. Ancak kafasının içinde bir düzlemi vardı. ''700 lira çek.''

Kadın kafasını tekrardan salladı. Karmen'in söylediği her cümlede onu onaylamak adına kafasına sallıyordu. Çünkü bunu Karmen istiyordu.

Kırmızı ojeli elleri cihaza gitti. Kendi hesabından 700 TL aynen istediği şekilde ödedi. Önceden olsa, bununla eğlenirdi. Ama artık kaburgalarının arasına saklanmış, ve kendini yeni hatırlatmaya başlamış şey yüzünden bir sızı hissediyordu. Ama yapmak zorundaydı. Kendisi için değildi. 

''Çantana onu geri koy ve her şeyi unut. Beni, yüzümü, konuşmamızı. Aklında kalan tek şey yüklü miktarda alışveriş yaptığın.'' Kadın onu onayladı. Karmen ciğerlerini nefesle doldurarak geri çekilirken tam arkasında diğer Karmen dikiliyordu. ''Seninle sonra hesaplaşacağız güzelim.''