My Secret Credibility

Chapter 17

"Sigurado ka na ba diyan na kaya mo? Mukhang masakit talaga yan ah." Tanong ni Clage habang hawak yung braso ko mula sa aking tabi.

Kainis naman! Kung nababasa mo lang ulit yung isip ko, siguradong hindi mo na ako tatanungin niyan. Bakit pa kasi sumakit itong ulo ko bigla-bigla?

"Oo nga. Kaya ko pero masakit talaga! I mean kaya kong tiisin naman pero masakit eh." Sagot ko habang nakasandal sa puno habang nakapikit dahil sa sakit nito. Parang binibiyak pero kaya ko naman yung sakit, basta at hindi ko lang maintindihan yung sitwasyon ko ngayon. Putcha!

"Don't pretend that you really can handle this pain. Bakit hindi mo nalang sabihin sa akin na masakit talaga, as in hindi mo kaya yung sakit?" Tanong niya at hinaplos ang aking mukha. "Don't worry, Gaano pa yan kasakit mawawalala yan kapag ako nag-alaga sa iyo." Dagdag niya't hinaplos ang aking buhok mula sa likod ng aking tainga. Oh, gosh. What is this feeling? He's conpletely insane. He can't do that to the girls! Yung basta-basta nalang seryoso sa ganitong sitwasyon, tulad ngayon.

"Oh? Bakit ka nakatulala? Ano iniisip mo? Pasalamat ka hindi kita mabasa ngayon. So, ano nawala na ba yung sakit? Damn, ni-hindi ko pa nga nasisimulang alagaan ka nawala na aga--"

"Shhh! A-ano ba? H-hindi yan ang iniisip ko, ha! Assuming ka. Gu-gutom lang ito. Kung ano-ano pinagsasabi mo!" Halukipkip ko't kumuha ng mansanas at kutsilyo upang balatan sana ito.

"Ako na gagawa, baka sumakit ulit yang ulo mo tsaka masusugatan ka pa." Halukipkip niya't dumapo ang kanyang kamay sa aking kamay dahil sa pangbawi ng mansanas at kutsilyo ngunit hindi tumagal kumalas rin iyon ng mabilis. Tumingin nalang ako sa paligid ko na medyo maliwanag pa din ang lugar, matagal pala magdilim kapag wala kang magawa dito. Wala kasing friends kaya nakapa-lonely sa feeling tapos walang pasyalan na nagaganap. Walang hangouts, walang masasarap na foods, at walang laman itong lugar na ito.

"Clage? May pasyalan ba ditong malapit?" Pagbabasakali kong tanong.

Lumingon siya sa akin at tinigil ang pagbabalat sa mansanas. "Sadly to say, walang malapit na pasyalan dito, pero mayroon akong alam ngunit malayo ang paglalakbay." Sagot niya tsaka napaisip ako na sana mapuntahan ko ang sinasabi niyang malayo na iyon. Alam kong hindi pa pwede dahil may laban siguro pagkatapos nalang. "Why so sudden? Do you miss hanging-out?" Tanong niya't siyang kinalungkot ko ng dahil sa tanong na iyon.

"Oo. Miss na miss." Simpleng sagot ko.

Bumuntong hininga siya. "Then, what about this?" Sabay halukipkip niya at tinignan ko lang siya. "Kung sakaling nagtagumpay tayo sa laban maaari tayong makapunta roon ng malaya. Do you mind if we do that? What do you say?" Wehh? Talaga ba? Sorry pero gusto ko ngayon na eh. Tsaka bakit kapag tapos pa ng laban edi babalik rin lamang tayo sa mundo para mamasyal. Huwag nalang, Clage. We're just wasting our time.

"Hindi na kailangan, Clage. Hindi naman tayo ganun ka-close, kaya ko naman maghintay upang makabalik so, don't worry." Sagot ko at kumuha ng mansanas mula sa kanyang hinati, ganun din ang ginawa niya.

"Is really that so? Okay. Let me know if you change your mind. I'm still hoping that you can go in there along with me." Sagot niya at tumayo siya at iniwan ako sa may sandalang puno. Why I suddenly feel bad to my decision? What am I really want to do? Why? Why am I regretting this things? Gusto ko ba talagang mamasyal roon kasama siya? I just remembered na kailangan niya lang akong tulungan sa laban and after that ay nangako na siya na hindi na niya ako guguluhin pa. Siguro kailangan ko din maging fair, para kasing sobra-sobra na itong ginagawa ko sa kaniya, I always reject him whenever he talks to me. I should give him a chance to hangout with him... kung magtatagumpay kami.

Sa aking pag-iisip ay pakiramdam ko ay unti-unti nanamang sumasakit ang aking ulo. What the hell? Anong problema ng ulo ko? I know, I don't believe in the karma but It looks like I already believe what karma is. Napaungol ako sa sakit at napahawak na rin sa ulo ko. Ganito na ba ang karma ko dahil sa mga maling nagagawa ko?! Karma is a freaking bitch! Pagkatapos ay ang alam ko na lamang ay nawalan ako ng malay dito mag-isa sa puno. Clage, I need you, please.