My Secret Credibility

Chapter 1

Sumakay ako ng bus upang makapunta sa aking bagong bahay.

Ang bahay na 'yon ay bigay sa 'kin ni daddy, kung sakaling kinakailangan ko 'yon ay maaari raw akong tumira roon. Noon ay 'di ako pumayag dahil mas masaya kung kasama ko ang aking mga kaibigan sa 'ming malaking bahay, bata pa lamang kami'y kamangha-mangha dahil anak mayaman sila at ganun din ako. Sabay-sabay ang paglaki namin sa Vigan hanggang sa makapunta kami rito sa Maynila dahil lilipat kami kung ang isa sa 'min ay lilipat, 'di kami basta-bastang papayag na magkahiwalay-hiwalay.

Ito ang dahilan kung bakit nasa Maynila ako ngayon dahil upang mamuhay ng masaya kasama ang aking mga kaibigan.

Sa ngayon ay tinawagan ko si daddy upang ipaalam sa kaniya na papunta ako sa bahay na ibinibigay niya para sa 'kin dahil ang sabi niya'y kung sakaling tumira man ako roon ay kailangan kong ipaalam 'to sa kaniya.

"Hello, daddy?"

"How are you, sweetheart? Is there any problem?" tanong ni daddy mula sa pag-alalang tono.

"Nothing serious, dad." Bumuntong-hininga ako, "Nasa bus ako ngayon, dad. Papunta ako sa bahay na ibinibigay niyo para sa 'kin, napag-isipan ko po na tumira muna roon, daddy." mahinhin kong sagot.

"Really? I'm happy that you're willing to live there, finally. By the way, why so sudden? Nag-away ba kayo, sweetheart?" tanong ni daddy.

"Daddy, 'di po kami nag-away. Napag-isipan ko lang na mas mabuti pang lumayo muna ako sa kanila dahil delikado talaga eh. Actually, naiintindihan ko na 'yong mga sinasabi niyo sa 'kin na kailangan ko munang lumayo sa kanila. Sana maintindihan niyo 'yong salitang 'pansamantala' dahil kinakailangan kong bumalik ng Maynila, daddy." pagpapaliwanag ko kay daddy.

Kung sa inaakala man ni daddy ay nagbago na ako, 'di pa rin 'yon mangyayari. Mananatiling ako pa rin 'to anuman ang mangyari.

Zara Francy Reyes will be always Zara Francy Reyes.

Humalakhak si daddy, "I think you're finally growned up, sweetheart."

Tss, pansamantala lang 'yon. Well, I just have to figured out something and to protect my friends as well.

"Stop it, dad! You know what? I've already decided na mag-aral na rin dito." Lumingon ako sa bintana ng bus, "You know what, daddy? Gairel taught me again by her powerful words. She said that some things may be difficult at times daddy but, this kind of situation is challenging experience than we do. If we were really truly braver than we think then, we should face this fate. We should accept this reality, daddy."

I just don't know whenever she said those kind of words, it's feels so good. It's just because of her powerful words is true and I know she learned it by the book was she reading.

"Your friend has a point though, sweetheart. Anyways, you don't know how much happy I am. Your mom will be happy too, sweetheart! For sure because of your friends, you learned a lot." masayang sagot ni daddy mula sa kaniyang tono.

Tama, kung 'di dahil kay Gairel at sa 'king mga kaibigan ay hindi ko maiisip 'to. Kung 'di dahil sa kanilang lahat ay 'di ko magagawang isipin ang ikabubuti't kaligtasan nila.

Wala akong rason upang iwan sila rito sa Maynila. I have to keep my words to them. I have to keep my promises and I will surely do that!

"I'm happy too, daddy. By the way, can I talk to my mommy? I miss her." bulgar ko.

"Well, your mom is already sleeping. You can talk to her tomorrow, sweetheart. If you want I can also bring our other maids there para may kasama ka at may mag-aalaga sa'yo roon."