Basketçi | Yarı Texting/ Tamamlandı

Final

Keyifli okumalar🌸

Bu bölüm rekor oy ve yorum bekliyoruz bakalım :)

___

7 Ağustos

Üstümdeki elbiseyi öylesine çekiştirdim. Son iki saattir yaptığım bir şeydi bu. Üstümdeki kot elbisem ve dalgalı saçlarımla gerçekten güzel duruyordum. Taktığım kolye ve küpelerim birbiriyle uyumluydu. Elimde Ata'nın aldığı yüzük, bileğimde ise geçen gün Büyükada'dan aldığımız ince bileklik vardı.

Eren ve Kardelen'i ikna etmiş hep birlikte dışarı çıkmıştık. Sınav geçip gittiği, tatilde olduğumuzdan annemler sorun çıkarmamıştı. O kadar eğlenmiştik ki... Bir sürü şey almıştık tabii. Kardelen ile benim aldıklarım ayrı Ata ile aldıklarımız ayrı baya olmuştu.

Vapur yolculuğumuz süperdi. Bol bol fotoğraf çektirmiştik. Hepimizin içinde ufakta olsa şehir dışına düşme korkusu olduğundan kendimizce anılarımızı biriktiriyorduk. Zamanımızı daha verimli geçiriyor, birbirimizi daha çok görüyorduk. Gün içinde bile sık sık konuşuyorduk.

El ele vapura bindiğimizde derin bir nefes çektim. Burnuma dolan deniz kokusu beni mutlu ediyordu. Önümüzde ilerleyen Eren bizi yönlendirdiğinde geçip oturduk. Bilerek dışarıda bir yer bulmuştu.

Yan yana dizildiğimizde başımı Ata'nın omzuna yasladım. Elindeki telefonla uğraşmaktan vazgeçip kamerayı açtı. Önce ikimizi çektikten sonra diğerlerini dürtüp onların da bakmasını sağladı. Hep birlikte poz verip bir kaç fotoğraf çekildik. Bugün için sadece başlangıçtı bunlar.

Telefonumu alıp çantamı taktım. Eğer biraz daha oturursam geç kalacaktım. Hediye kutusunu da elime aldığımda hazırdım. "Anneeee! Ben çıkıyorum!"

Evin içinde anneme seslendiğimde aynı şekilde karşılık aldım. "Dikkat et!"

Ayakkabılarımı giyip çıktım. Telefonumu zar zor kulağıma götürdüğümde Kardelen'i aramıştım. "Ne yaptın? Hazır mı dediklerim?"

"Hazır hazır. Eren mesaj atıp duruyor. Zor oyalıyoruz bitirin işinizi gelecek bu, diyor."

"Ne kadar sabırsız bu çocuk ya?"

"Dünden beri telefonlarına bakmadığın için olabilir mi acaba?"

"Olabilir ama ona hazırlık yapıyoruz sonuçta."

"Eniştem bunu bilmiyor."

"Benden taraf mısın enişteciğinden mi?"

Sinirle söylenip mekana doğru ilerlemeye devam ettim.

"Haklı olandan diyelim"

"Tabi tabii. Ben geliyorum az kaldı. Geldiğimde son bir bakar ona göre haber veririz."

"Tamam bebeğim, bekliyorum"

Vedalaşıp telefonu kapattık. Sahilde ufak bir kafe vardı. Yaz ayı olduğundan kalabalıktır diye düşünsem de öyle olmamıştı. Ufak ve şirin olan mekanın sahibiyle konuşmuş, özellikle öğrenci olduğumuzu belirterek Kardelen ile birlikte indirim istemiştik. Mekanın arka tarafını bize ayırmıştı. Para da istememişti. Sadece yiyip içtiklerimizi ödeyecektik.

En azından bir kaç saatlik biz bize olalım istemiştik. Ata'yı okuldan bazı arkadaşları çağırmış olsa da sabahtan çıkmalarını sağlamıştık. Akşam için çok başka bir planım vardı. Aylardır da bunu planlıyordum.